అమ్మా-నీ పొదుగు 6
" మ్మ్ మ్మ్.....నువ్వూ వెళ్ళి కాసేపు పడుకో...."
నిద్రావస్తలోనే, వినయ్ చెయ్యి త్రోసి, చీర సరి చేసుకుంది.వినయ్ తడిసిన డ్రాయర్ తొడలకు అంటుకోకుండా, కొద్దిగా ఒంగి ఒంగి నడుస్తూ,తన రూం లోకి వెళ్ళాడు.
.......
తరువాతి వారమంతా, కాలేజి, ట్యూషన్ లతో చాలా బిజి......దొరికిన కొద్దిపాటి అవకాశాలను వదలకుండా,తల్లి అవయవ సంపదను చూస్తూ, నిట్టూర్పులు విడుస్తున్నాడు..శుక్రవారం సాయంత్రం కాలేజి నుండి ఇంటికి వచ్చి వినయ్ కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు.కొద్దిగా ఆలస్యంగా తల్లి గొంతు వినబడింది.
" ఎవరూ......?"
" నేనేనమ్మా..."
" రెండునిమిషాలు ఆగరా...."
కాసేపు తర్వాత తలుపు తెరుచుకుంది.లోపలికి కాలుపెట్టి ,
" అమ్మా....అమ్మా..."
" తొందరగా లోపలికి వచ్చి ,తలుపేసేయ్..."
అప్పుడు చూశాడు తన తల్లిని.తన నవనవలాడుతున్న పరువాల్లన్నిటిని లంగాలో బంధించి,పైకి కట్టుకుని నిలబడి ఉంది. చేతులు క్రిందకు దించుకున్నప్పటికి బాహుమూలాల్లో కొద్దిగా రోమాలు కనబడుతున్నాయి.తన ఎదపై కట్టిన లంగా నాడా, రెండు రొమ్ములను బిగుతుగా పట్టుకుని ఉంది.కొద్దిగా క్రిందకు కట్టుకోవడంతో,మామిడి పళ్ళ మధ్య గీత ఓరగా చూస్తోంది.ఆ రేఖను కళ్ళు త్రిప్పకుండా చూస్తూనే,
"ఏం చేస్తున్నవమ్మా.....?"
" బట్టలు ఉతుకుతున్నాను.ప్రొద్దున పంపు కొద్దిసేపే వదిలాడు. మళ్ళీ.ఇప్పుడు వదిలాడు.."
వినయ్ తేరపార చూశాడు.తను కట్టిన తెల్లరంగు లంగా అక్కడక్కడ తడిసి ఉంది.ఎద ప్రదేశంలో కొద్దిగా నీరు పడడంతో, ముచ్చిక అస్పష్టంగా దర్సనమిస్తోంది.వినయ్ లో అలజడి ఆరంభమయ్యింది.
" కాసేపట్లో అమ్మ,బట్టలుతికి వస్తుంది.నువ్వు ఎక్కడికీ వెళ్ళకు"
ఈ లోకలోకి పడ్డ వినయ్,
" ఓకే మా,అమ్మా...!!! ఇదేంటి కర్రు....?...రోడ్డులో వేసే తారులా ఉంది..అదెలా ,ఇక్కడ అంటుకుంది....?
శోభన, వినయ్ చెప్పింది అర్థం కాక, తెల్లమొహం వేసుకుని క్రిందకు చూసుకుంది.తన ఎడం రొమ్ము ముచ్చిక తడిసిన లంగాలోంచి కనబడ్డం చూసి,కొదుకు దాని గురించే అడుగుతున్నాడని తెలిసి,సిగ్గుతో చితికిపోయింది.
" అది కర్రేమీ కాదు....నువ్వెళ్ళి డ్రెస్ మార్చుకో..."
" అదేంటమ్మా.....అంత నల్లగా ఉంటే, కర్రుకాదంటావేమీ.....?"
" అయ్యో...అదీ....అదీ...అమ్మ లోపలి భాగం....తడిలో అలా తెలుస్తోంది"
" అంటే లోపలి వైపు కర్రా.....?"
" చంపకురా నన్ను.!!....నువ్వెళ్ళి బట్టలు మార్చుకో, నేను వస్తాను"
తాను బాత్రూములోకి వెళుతున్నప్పుడు, ప్యాంటి లేకుండా ఉండడంతో, పిరుదులు బరువుగా ఊగడం తనివితీర చూస్తున్నాడు.బట్టలు మార్చుకుంటున్న వినయ్ కు ఒక ఐడియా తట్టింది.
" అమ్మా!!! అమ్మా!!" (బాత్రూం తలుపు తట్టాడు)
" ఏరా....?"(తల బయటికి పెట్టి అడిగింది)
" తలుపు తీయమ్మా, నేనూ లోపలికి వస్తాను"
శోభన ఖంగుతింది.ఏంటి వీడి ఉధ్ధేశ్యం అనుకుంటూ,
" ఎందుకు.....?"
" కంగారుపడకమ్మ, నువ్వొక్కదానివే ఎంతసేపు కష్టపడతావు......నేనూ సాయం చేస్తాను..."
" వద్దురా, నువ్వు రాకూడదు.."
లోపల ఒంటిమీద నూలుపోగులేదు.
" నేను చెప్పేది వినమ్మా" (బ్రతిమాలాడు)
కొడుకుకు తన మీద ఉన్న ప్రేమకు కరిగిపోతూ,విప్పి క్రింద పారేసిన లంగాను మళ్ళీ కట్టుకుని, తలుపుతెరిచింది.లంగా బాగా తడిసిపోయుంది.
" ఇదిగో ఇవి సబ్బు పెట్టాను, పులుము"
" అయ్యో లంగా బాగా తడిచిపోయింది కదమ్మా....!!! జలుబు చెయ్యదూ???"(విప్పేయొచ్చుగా అన్న ధోరిణిలో)
" పర్వాలేదు, ఎలాగూ స్నానం చేస్తాగా...?"
తడిచిన లోలంగా నుంచి, తన నల్లటి రెండు ముచ్చికలు స్పష్టంగా కనబడుతున్నాయి.వినయ్ అమ్మ స్థనపరివేషనం చుట్టుకొలతలు కళ్ళతోనే కొలుస్తూ,బట్టలు పిండుతున్నాడు.
" ఏంట్రా, అలా చూస్తున్నావు...?"
" అమ్మా, ఒకటి అడగనా....?"
" అడుగు..."(కొడుకు సహాయం చేస్తున్నందుకు అమ్మ మనసు మురిసిపోతోంది)
" నీ చంకలో అంత గుబురు ఉంది కదా!! దురద వెయ్యదా.....?"
ఆ మాటకు అప్పుడే దురద జ్ఞాపకం వచ్చినట్టూ మెల్లిగా గోక్కుంటూ,
" వేస్తుంది....ఏమి చెయ్యను....? మీ నాన్నకు అక్కడ షేవ్ చేస్తే నచ్చదు"(మాట జారింది)
" షేవ్ చేస్తే ఏమవుతుంది.....? ఎందుకని నాన్నకు నచ్చదు....?"
" ఏమోరా..."
కొడుకు ముందు చెయ్యెత్తి గోక్కోడానికి సిగ్గుపడి,చెయ్యి దించుకువే గోక్కుంటుంది.
" ఎందుకమ్మా, అంత కష్టపడుతున్నావు, చెయ్యి పైకెత్తి గోక్కోవచ్చుగా....."
తల్లి సమ్మతం కోసం ఎదురుచూడకుండానే, ఆమె చెయ్యి పట్టుకుని పైకెత్తాడు...నిగనిగలాడుతున్న బొచ్చు నుండి ఒకరకమైన మత్తు వాసన వినూ ముక్కుపుటాలను సోకింది.
" అయినా, అలా గోక్కుంటే దురద ఎలా తీరుతుంది"
అంటూ వినూ,ఆ దట్టమైన వెంట్రుకల్లో తన వ్రేళ్ళు జొప్పించి, మెల్లిగా పీకుతూ, పామాడు.శోభనకు కొద్ది క్షణాలు సమ్మగా అనిపించింది.ఏదో అలజడి కలిగింది....
"ఆహ్ ఆహ్ ఆహ్......వదులు......వద్దు......ఆ ఆ ఆ.....కితకితలుపుడుతున్నాయి"
" పర్లేదు....ఉండు, ...."
ఇంకొద్ది సేపు చంకలో తన వ్రేళ్ళతో ఆ నల్లటి వెంట్రుకలతో ఆడుకుంటూ, చటుక్కున ఒక వెంట్రుకను లాగాడు.
" ఆ ఆ ఆ.....నొప్పెడుతుందిరా, భడవా !!!.. అయినా,తండ్రి బుధ్ధులు ఎక్కడికిపోతాయి"( చిరుకోపంతో చూసింది)
" నాన్న ఇలాగే పట్టుకుని లాగుతారా.....?"
వినయ్ దృష్టి అమ్మ ముచ్చికల మీద పడింది.అవి ఇందాకటి కంటే బాగా నిక్కపొడుచుకున్నాయి.
" అమ్మా, ఇప్పుడు చూడు చెప్పానుగా కర్రు అని, ఇదిగో..ఇప్పుడు బాగా నల్లగా కనబడుతోంది."
తన చూపుడు వ్రేలు అమ్మ ముచ్చికకు దగ్గరగా పెట్టి చూపించాడు.
" అది కర్రు కాదు నాన్న.....చెప్పింది అర్థం చేసుకో....నీకు అక్కడేముంది...? ఒక్కసారి ఒంగి చూసుకో.....అదే నాకు కూడా ఉంది."
వినయ్ అమాయకంగా తన దేహం వైపు చూసుకుని,
" అంటే......అమ్మా...!!! అవీ... పాలపీకలా.....?"( కావాలని ముచ్చికలనే పదం వాడలేదు)
" ............."
శోభన సిగ్గుతో తల పైకీ క్రిందకూ ఆడించింది.
" అమ్మా ఒక్కటి అడగనా.....?"
శోభన కళ్ళతోనే ఏంటని అడిగింది.
"నేను నీకంటే కొంచం ఛాయ తక్కువకదా!!!అయినా నా ముచ్చిక(ఇప్పుడు కావాలనే ఆ పదం వాడాడు) నల్లగా లేదు. మరి అంత తెల్లగ ఉన్న నీకు మాత్రం అంత నల్లగా ఎందుకుంది....?"
కొడుకు పదప్రయోగము, వాటి మీద వాడి చూపులు,శొభన దేహంలో పులకింతలు పుట్టిస్తున్నాయి..
" వినూ!! అక్కడ చూడకూడదు....తప్పు.అమ్మకు ఎలాగో ఉంటుంది.మనిషి రంగును బట్టి ఉండదు.చాలా మంది ఆడవాళ్ళకు అవి నల్లగానే ఉంటాయి.ఎందుకని అడగకు.నాకు తెలిసింది ఇంతే..."
" సరేనమ్మా....ఇంకొక చిన్న సందేహం...."
" ఏమిటి....?"(ఇంకొక బట్టను పిండడానికిస్తూ)
" లేడీసుకు ఎప్పుడూ అందులో పాలు వస్తాయా? నీకూ వస్తాయా.....?"
" నీ వయస్సుకు ఇప్పుడు ఇది అవసరమా"
కసురుకుంది శోభన.ఇంత వరకు భర్తతో కూడా ఇలా ఎప్పుడు మాట్లాడలేదు.అంత సరసమూ లేదు.
" చెప్పమ్మా......ప్లీజ్"
" మ్మ్.....ఎప్పుడుపడితే అప్పుడు రావు.....నాకు రావు"
మొట్టమదటి సారిగా ఇంకొక పురుషుడితో తన అంతరంగిక విషయం పంచుకోవడం.అది కొడుకే అయినప్పటికి.
" సరే....సరే..అధిక ప్రసగం ఆపి.....పద బయటికి"
" ఎందుకమ్మా అంత కోపం....? తెలియకపోతే చెప్పొద్దు..."
విసురుగా బట్టలు పిండుతూ,
" కుమార్ చెప్పాడు....వాళ్ళమ్మకు ఇంకా పాలు వస్తాయట....అప్పుడప్పుడు వాడికి పాలు ఇస్తుందట"
" అలా ఏమీ ఉండదు......వాడు అబధ్ధం చెపుతున్నాడు.వాడితో మాటలు ఆపేయమన్నాను కదా!!"
కొడుకు మాటలు తన దేహం మీద చేస్తున్న గారడి తట్టుకోలేక, మెత్తగా విసుక్కుంది.
" నేనేమీ వాడితో మాట్లాడలేదు....వాడు ఇంకొకరితో చెబుతుంటే విన్నాను.అయినా వాడు చెపుతుంది నిజమో అబధ్ధమో తెలుసుకోడానికి వాళ్ళ అమ్మ పాచిలు పట్టుకుని చూస్తానా ఏంటి......ఎందుకంత కోపం.....?"
" కోపమేమి లేదు....పోయిన వారమంతా వెనుక భాగం చూస్తూ , ఈ వారం ముందు భాగం చూస్తూ వస్తున్న సందేహాలు అయిపోయాయా? ఇంకా ఉన్నాయా....?"
" కొన్ని బుల్లి బుల్లి సందేహాలున్నాయి.....అడగనా.....?"
" మ్మ్....మ్మ్...."
" అవి నడుస్తున్నప్పుడు పైన బరువుగా ఉండవామా....? కొంతమందికి మరీ పెద్దగా ఉంటాయి కదా!!'
కొడుకు వేటి గురించి అడుగుతున్నడో అర్థమయ్యింది.
" రేయ్, ఇలాంటి ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పాలంటే ఎంత సిగ్గుగా ఉంటుందో తెలుసా......? బరువుగా ఏమీ ఉండదు...చాలా....?"
" మరి......నీకు?"
వినయ్ చూపులు తన ఎత్తులను లంగా మీద నుంచే పరామర్శిస్తున్నాయి..
" నాకూ బరువేమీ ఉండదు...మామూలుగానే ఉంటుంది.
కొడుకు మాటలకు చేష్టలకు ఎంతగా నిగ్రహించుకున్నప్పటికి,ఇప్పుడు మాత్రం అవి నిజంగానే బరువెక్కి, తల్లిలోని ఆడది నియంత్రణ తప్పి,మదన మకరందపు చుక్కలతో తన ఆడతనం రెమ్మలు,ఒక్కసారిగా తడిశాయి......
" బట్టలు అయిపోయాయి....ఇక పద, నేను స్నానం చేసి వస్తాను"
తొడల మధ్య వెచ్చటి స్రావానికి , గొంతు తడారిపోయి, శోభన మెల్లిగా అంది.
" నీ లంగా ఉతకలేదు.....?"
" నువ్వుంటే అది ఎలా కుదురుతుంది....?"
" సరే...నేను వెళతాను...తొందరగా రా..."
సబ్బు తీసుకోడానికి తన తల్లి అటువైపు తిరిగింది.
" అయ్యో...ఏంటమ్మా...నీ వీపు మీద మరక...? సరిగ్గా రుద్దుకోవడం లేదా....?ఆగు నేను సబ్బు రాస్తాను"
" అయ్యో...అదేమీ వద్దు నేను రుద్దుకుంటాను....ముందు నువ్వు పద బయటికి"
తను వినయకు వెళ్ళడానికి దారి వదలి అటువైపు తిరిగింది.తల్లి మిసమిసలాడే పిర్రలను చుస్తూ, వినయ తన దడ్డును చేత్తో పాముకుంటూ......ఒక జగ్ నీళ్ళు చటుక్కున పిర్రల మీద పోసాడు.నీళ్లకు తడిసి లంగా ఇంకా బాగా అతుక్కుపోయి, పిరుదల షేపులు, మధ్య గాడి స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి....ఇప్పుడు వాటి నిజస్వరూపాలు తనకు కనబడ్డాయి....
" ఏయ్ ఎందుకు నీళ్ళు పోశావ్......?? కొట్టానంటేనా.....?"
" నువ్వేంటమ్మా,నన్ను కొట్టేది....? నా అందాల అమ్మను నేను కొడతాను"
తడిచిన లంగా మీద నుంచి పిర్ర మీద అరచేత్తో చరిచాడు.పచక్ మన్న శబ్దంతో పాటు, మేరుపర్వతాలు భూకంపం వచ్చినట్టు ఒక్కసారిగా,ఊగాయి.ఆ చరుపుకు చురుక్కుమన్న పిర్రను, రుద్దుకుంటున్న తల్లిని చూస్తూ, నిగిడిన సుల్లను చేత్తో పట్టుకుని గదిలోకి పారిపోయాడు.శోభనకు కోపం బదులు, ఎందుకో సన్నటి చిరు నవ్వు పెదవులకొసాన మెరిసి మాయమయ్యింది.తొడల మధ్య చిప్ప చెమ్మగిల్లిన పర్యవసానమేమో.!!! తనలోని ఆడది మెల్ల మెల్లగా నిద్రలేస్తోంది.
నిద్రావస్తలోనే, వినయ్ చెయ్యి త్రోసి, చీర సరి చేసుకుంది.వినయ్ తడిసిన డ్రాయర్ తొడలకు అంటుకోకుండా, కొద్దిగా ఒంగి ఒంగి నడుస్తూ,తన రూం లోకి వెళ్ళాడు.
.......
తరువాతి వారమంతా, కాలేజి, ట్యూషన్ లతో చాలా బిజి......దొరికిన కొద్దిపాటి అవకాశాలను వదలకుండా,తల్లి అవయవ సంపదను చూస్తూ, నిట్టూర్పులు విడుస్తున్నాడు..శుక్రవారం సాయంత్రం కాలేజి నుండి ఇంటికి వచ్చి వినయ్ కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు.కొద్దిగా ఆలస్యంగా తల్లి గొంతు వినబడింది.
" ఎవరూ......?"
" నేనేనమ్మా..."
" రెండునిమిషాలు ఆగరా...."
కాసేపు తర్వాత తలుపు తెరుచుకుంది.లోపలికి కాలుపెట్టి ,
" అమ్మా....అమ్మా..."
" తొందరగా లోపలికి వచ్చి ,తలుపేసేయ్..."
అప్పుడు చూశాడు తన తల్లిని.తన నవనవలాడుతున్న పరువాల్లన్నిటిని లంగాలో బంధించి,పైకి కట్టుకుని నిలబడి ఉంది. చేతులు క్రిందకు దించుకున్నప్పటికి బాహుమూలాల్లో కొద్దిగా రోమాలు కనబడుతున్నాయి.తన ఎదపై కట్టిన లంగా నాడా, రెండు రొమ్ములను బిగుతుగా పట్టుకుని ఉంది.కొద్దిగా క్రిందకు కట్టుకోవడంతో,మామిడి పళ్ళ మధ్య గీత ఓరగా చూస్తోంది.ఆ రేఖను కళ్ళు త్రిప్పకుండా చూస్తూనే,
"ఏం చేస్తున్నవమ్మా.....?"
" బట్టలు ఉతుకుతున్నాను.ప్రొద్దున పంపు కొద్దిసేపే వదిలాడు. మళ్ళీ.ఇప్పుడు వదిలాడు.."
వినయ్ తేరపార చూశాడు.తను కట్టిన తెల్లరంగు లంగా అక్కడక్కడ తడిసి ఉంది.ఎద ప్రదేశంలో కొద్దిగా నీరు పడడంతో, ముచ్చిక అస్పష్టంగా దర్సనమిస్తోంది.వినయ్ లో అలజడి ఆరంభమయ్యింది.
" కాసేపట్లో అమ్మ,బట్టలుతికి వస్తుంది.నువ్వు ఎక్కడికీ వెళ్ళకు"
ఈ లోకలోకి పడ్డ వినయ్,
" ఓకే మా,అమ్మా...!!! ఇదేంటి కర్రు....?...రోడ్డులో వేసే తారులా ఉంది..అదెలా ,ఇక్కడ అంటుకుంది....?
శోభన, వినయ్ చెప్పింది అర్థం కాక, తెల్లమొహం వేసుకుని క్రిందకు చూసుకుంది.తన ఎడం రొమ్ము ముచ్చిక తడిసిన లంగాలోంచి కనబడ్డం చూసి,కొదుకు దాని గురించే అడుగుతున్నాడని తెలిసి,సిగ్గుతో చితికిపోయింది.
" అది కర్రేమీ కాదు....నువ్వెళ్ళి డ్రెస్ మార్చుకో..."
" అదేంటమ్మా.....అంత నల్లగా ఉంటే, కర్రుకాదంటావేమీ.....?"
" అయ్యో...అదీ....అదీ...అమ్మ లోపలి భాగం....తడిలో అలా తెలుస్తోంది"
" అంటే లోపలి వైపు కర్రా.....?"
" చంపకురా నన్ను.!!....నువ్వెళ్ళి బట్టలు మార్చుకో, నేను వస్తాను"
తాను బాత్రూములోకి వెళుతున్నప్పుడు, ప్యాంటి లేకుండా ఉండడంతో, పిరుదులు బరువుగా ఊగడం తనివితీర చూస్తున్నాడు.బట్టలు మార్చుకుంటున్న వినయ్ కు ఒక ఐడియా తట్టింది.
" అమ్మా!!! అమ్మా!!" (బాత్రూం తలుపు తట్టాడు)
" ఏరా....?"(తల బయటికి పెట్టి అడిగింది)
" తలుపు తీయమ్మా, నేనూ లోపలికి వస్తాను"
శోభన ఖంగుతింది.ఏంటి వీడి ఉధ్ధేశ్యం అనుకుంటూ,
" ఎందుకు.....?"
" కంగారుపడకమ్మ, నువ్వొక్కదానివే ఎంతసేపు కష్టపడతావు......నేనూ సాయం చేస్తాను..."
" వద్దురా, నువ్వు రాకూడదు.."
లోపల ఒంటిమీద నూలుపోగులేదు.
" నేను చెప్పేది వినమ్మా" (బ్రతిమాలాడు)
కొడుకుకు తన మీద ఉన్న ప్రేమకు కరిగిపోతూ,విప్పి క్రింద పారేసిన లంగాను మళ్ళీ కట్టుకుని, తలుపుతెరిచింది.లంగా బాగా తడిసిపోయుంది.
" ఇదిగో ఇవి సబ్బు పెట్టాను, పులుము"
" అయ్యో లంగా బాగా తడిచిపోయింది కదమ్మా....!!! జలుబు చెయ్యదూ???"(విప్పేయొచ్చుగా అన్న ధోరిణిలో)
" పర్వాలేదు, ఎలాగూ స్నానం చేస్తాగా...?"
తడిచిన లోలంగా నుంచి, తన నల్లటి రెండు ముచ్చికలు స్పష్టంగా కనబడుతున్నాయి.వినయ్ అమ్మ స్థనపరివేషనం చుట్టుకొలతలు కళ్ళతోనే కొలుస్తూ,బట్టలు పిండుతున్నాడు.
" ఏంట్రా, అలా చూస్తున్నావు...?"
" అమ్మా, ఒకటి అడగనా....?"
" అడుగు..."(కొడుకు సహాయం చేస్తున్నందుకు అమ్మ మనసు మురిసిపోతోంది)
" నీ చంకలో అంత గుబురు ఉంది కదా!! దురద వెయ్యదా.....?"
ఆ మాటకు అప్పుడే దురద జ్ఞాపకం వచ్చినట్టూ మెల్లిగా గోక్కుంటూ,
" వేస్తుంది....ఏమి చెయ్యను....? మీ నాన్నకు అక్కడ షేవ్ చేస్తే నచ్చదు"(మాట జారింది)
" షేవ్ చేస్తే ఏమవుతుంది.....? ఎందుకని నాన్నకు నచ్చదు....?"
" ఏమోరా..."
కొడుకు ముందు చెయ్యెత్తి గోక్కోడానికి సిగ్గుపడి,చెయ్యి దించుకువే గోక్కుంటుంది.
" ఎందుకమ్మా, అంత కష్టపడుతున్నావు, చెయ్యి పైకెత్తి గోక్కోవచ్చుగా....."
తల్లి సమ్మతం కోసం ఎదురుచూడకుండానే, ఆమె చెయ్యి పట్టుకుని పైకెత్తాడు...నిగనిగలాడుతున్న బొచ్చు నుండి ఒకరకమైన మత్తు వాసన వినూ ముక్కుపుటాలను సోకింది.
" అయినా, అలా గోక్కుంటే దురద ఎలా తీరుతుంది"
అంటూ వినూ,ఆ దట్టమైన వెంట్రుకల్లో తన వ్రేళ్ళు జొప్పించి, మెల్లిగా పీకుతూ, పామాడు.శోభనకు కొద్ది క్షణాలు సమ్మగా అనిపించింది.ఏదో అలజడి కలిగింది....
"ఆహ్ ఆహ్ ఆహ్......వదులు......వద్దు......ఆ ఆ ఆ.....కితకితలుపుడుతున్నాయి"
" పర్లేదు....ఉండు, ...."
ఇంకొద్ది సేపు చంకలో తన వ్రేళ్ళతో ఆ నల్లటి వెంట్రుకలతో ఆడుకుంటూ, చటుక్కున ఒక వెంట్రుకను లాగాడు.
" ఆ ఆ ఆ.....నొప్పెడుతుందిరా, భడవా !!!.. అయినా,తండ్రి బుధ్ధులు ఎక్కడికిపోతాయి"( చిరుకోపంతో చూసింది)
" నాన్న ఇలాగే పట్టుకుని లాగుతారా.....?"
వినయ్ దృష్టి అమ్మ ముచ్చికల మీద పడింది.అవి ఇందాకటి కంటే బాగా నిక్కపొడుచుకున్నాయి.
" అమ్మా, ఇప్పుడు చూడు చెప్పానుగా కర్రు అని, ఇదిగో..ఇప్పుడు బాగా నల్లగా కనబడుతోంది."
తన చూపుడు వ్రేలు అమ్మ ముచ్చికకు దగ్గరగా పెట్టి చూపించాడు.
" అది కర్రు కాదు నాన్న.....చెప్పింది అర్థం చేసుకో....నీకు అక్కడేముంది...? ఒక్కసారి ఒంగి చూసుకో.....అదే నాకు కూడా ఉంది."
వినయ్ అమాయకంగా తన దేహం వైపు చూసుకుని,
" అంటే......అమ్మా...!!! అవీ... పాలపీకలా.....?"( కావాలని ముచ్చికలనే పదం వాడలేదు)
" ............."
శోభన సిగ్గుతో తల పైకీ క్రిందకూ ఆడించింది.
" అమ్మా ఒక్కటి అడగనా.....?"
శోభన కళ్ళతోనే ఏంటని అడిగింది.
"నేను నీకంటే కొంచం ఛాయ తక్కువకదా!!!అయినా నా ముచ్చిక(ఇప్పుడు కావాలనే ఆ పదం వాడాడు) నల్లగా లేదు. మరి అంత తెల్లగ ఉన్న నీకు మాత్రం అంత నల్లగా ఎందుకుంది....?"
కొడుకు పదప్రయోగము, వాటి మీద వాడి చూపులు,శొభన దేహంలో పులకింతలు పుట్టిస్తున్నాయి..
" వినూ!! అక్కడ చూడకూడదు....తప్పు.అమ్మకు ఎలాగో ఉంటుంది.మనిషి రంగును బట్టి ఉండదు.చాలా మంది ఆడవాళ్ళకు అవి నల్లగానే ఉంటాయి.ఎందుకని అడగకు.నాకు తెలిసింది ఇంతే..."
" సరేనమ్మా....ఇంకొక చిన్న సందేహం...."
" ఏమిటి....?"(ఇంకొక బట్టను పిండడానికిస్తూ)
" లేడీసుకు ఎప్పుడూ అందులో పాలు వస్తాయా? నీకూ వస్తాయా.....?"
" నీ వయస్సుకు ఇప్పుడు ఇది అవసరమా"
కసురుకుంది శోభన.ఇంత వరకు భర్తతో కూడా ఇలా ఎప్పుడు మాట్లాడలేదు.అంత సరసమూ లేదు.
" చెప్పమ్మా......ప్లీజ్"
" మ్మ్.....ఎప్పుడుపడితే అప్పుడు రావు.....నాకు రావు"
మొట్టమదటి సారిగా ఇంకొక పురుషుడితో తన అంతరంగిక విషయం పంచుకోవడం.అది కొడుకే అయినప్పటికి.
" సరే....సరే..అధిక ప్రసగం ఆపి.....పద బయటికి"
" ఎందుకమ్మా అంత కోపం....? తెలియకపోతే చెప్పొద్దు..."
విసురుగా బట్టలు పిండుతూ,
" కుమార్ చెప్పాడు....వాళ్ళమ్మకు ఇంకా పాలు వస్తాయట....అప్పుడప్పుడు వాడికి పాలు ఇస్తుందట"
" అలా ఏమీ ఉండదు......వాడు అబధ్ధం చెపుతున్నాడు.వాడితో మాటలు ఆపేయమన్నాను కదా!!"
కొడుకు మాటలు తన దేహం మీద చేస్తున్న గారడి తట్టుకోలేక, మెత్తగా విసుక్కుంది.
" నేనేమీ వాడితో మాట్లాడలేదు....వాడు ఇంకొకరితో చెబుతుంటే విన్నాను.అయినా వాడు చెపుతుంది నిజమో అబధ్ధమో తెలుసుకోడానికి వాళ్ళ అమ్మ పాచిలు పట్టుకుని చూస్తానా ఏంటి......ఎందుకంత కోపం.....?"
" కోపమేమి లేదు....పోయిన వారమంతా వెనుక భాగం చూస్తూ , ఈ వారం ముందు భాగం చూస్తూ వస్తున్న సందేహాలు అయిపోయాయా? ఇంకా ఉన్నాయా....?"
" కొన్ని బుల్లి బుల్లి సందేహాలున్నాయి.....అడగనా.....?"
" మ్మ్....మ్మ్...."
" అవి నడుస్తున్నప్పుడు పైన బరువుగా ఉండవామా....? కొంతమందికి మరీ పెద్దగా ఉంటాయి కదా!!'
కొడుకు వేటి గురించి అడుగుతున్నడో అర్థమయ్యింది.
" రేయ్, ఇలాంటి ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పాలంటే ఎంత సిగ్గుగా ఉంటుందో తెలుసా......? బరువుగా ఏమీ ఉండదు...చాలా....?"
" మరి......నీకు?"
వినయ్ చూపులు తన ఎత్తులను లంగా మీద నుంచే పరామర్శిస్తున్నాయి..
" నాకూ బరువేమీ ఉండదు...మామూలుగానే ఉంటుంది.
కొడుకు మాటలకు చేష్టలకు ఎంతగా నిగ్రహించుకున్నప్పటికి,ఇప్పుడు మాత్రం అవి నిజంగానే బరువెక్కి, తల్లిలోని ఆడది నియంత్రణ తప్పి,మదన మకరందపు చుక్కలతో తన ఆడతనం రెమ్మలు,ఒక్కసారిగా తడిశాయి......
" బట్టలు అయిపోయాయి....ఇక పద, నేను స్నానం చేసి వస్తాను"
తొడల మధ్య వెచ్చటి స్రావానికి , గొంతు తడారిపోయి, శోభన మెల్లిగా అంది.
" నీ లంగా ఉతకలేదు.....?"
" నువ్వుంటే అది ఎలా కుదురుతుంది....?"
" సరే...నేను వెళతాను...తొందరగా రా..."
సబ్బు తీసుకోడానికి తన తల్లి అటువైపు తిరిగింది.
" అయ్యో...ఏంటమ్మా...నీ వీపు మీద మరక...? సరిగ్గా రుద్దుకోవడం లేదా....?ఆగు నేను సబ్బు రాస్తాను"
" అయ్యో...అదేమీ వద్దు నేను రుద్దుకుంటాను....ముందు నువ్వు పద బయటికి"
తను వినయకు వెళ్ళడానికి దారి వదలి అటువైపు తిరిగింది.తల్లి మిసమిసలాడే పిర్రలను చుస్తూ, వినయ తన దడ్డును చేత్తో పాముకుంటూ......ఒక జగ్ నీళ్ళు చటుక్కున పిర్రల మీద పోసాడు.నీళ్లకు తడిసి లంగా ఇంకా బాగా అతుక్కుపోయి, పిరుదల షేపులు, మధ్య గాడి స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి....ఇప్పుడు వాటి నిజస్వరూపాలు తనకు కనబడ్డాయి....
" ఏయ్ ఎందుకు నీళ్ళు పోశావ్......?? కొట్టానంటేనా.....?"
" నువ్వేంటమ్మా,నన్ను కొట్టేది....? నా అందాల అమ్మను నేను కొడతాను"
తడిచిన లంగా మీద నుంచి పిర్ర మీద అరచేత్తో చరిచాడు.పచక్ మన్న శబ్దంతో పాటు, మేరుపర్వతాలు భూకంపం వచ్చినట్టు ఒక్కసారిగా,ఊగాయి.ఆ చరుపుకు చురుక్కుమన్న పిర్రను, రుద్దుకుంటున్న తల్లిని చూస్తూ, నిగిడిన సుల్లను చేత్తో పట్టుకుని గదిలోకి పారిపోయాడు.శోభనకు కోపం బదులు, ఎందుకో సన్నటి చిరు నవ్వు పెదవులకొసాన మెరిసి మాయమయ్యింది.తొడల మధ్య చిప్ప చెమ్మగిల్లిన పర్యవసానమేమో.!!! తనలోని ఆడది మెల్ల మెల్లగా నిద్రలేస్తోంది.
