అమ్మ-నీ పొదుగు 38
' ఆయన ఇచ్చేది, నువ్వు పెట్టేది ఒకటే ఎలా అవుతుంది...? నా శోభనం గదిలోకి వెళ్ళేముందు నువ్వు పెట్టిన కిస్ ఇంకా మరచిపోలేను...."
" చేసిందంతా, నువ్వు చేసి నన్ను అంటావా, భడవా....?"
" అహ్హాహ్హాహ్హా....సరే,నువ్వు ఇవ్వద్దులే,ఇదిగో, నేనే ఇస్తాను..."
అరమొడ్పు కళ్ళతో కూతురు ముద్దును ఆస్వాదించింది..
" బై మా..."
" బై రా....."
ఫోన్ పెట్టేసి, కిచన్ లోకి వెళతున్నలోపల,
" ఎవరమ్మా,నాన్నా,.....?"
" కాదు మీ అక్క..."
అని గదిలోంచి బయటికి వెళుతున్న శోభన వెనకబడ్డాడు వినయ్.
" నువ్వెక్కడికి నాతో బాటు....నేను బాత్రూముకు వెళుతున్నా...?"
" నేను వస్తా...."
" స్నానానికి కాదులే...."
" మరి...."
చిటికిన వ్రేలు పైకెత్తి చూపించింది.
" అయితే నేనూ వస్తా....అది చుడాలి..."
" అది చూడకుండానే కడుపు చేశావా....?"
" నేను అన్నది, అది కాదు. నువ్వు పోసుకుంటున్నప్పుడు చూడాలి..."
" అఘోరించావులే....."
అంటూ తుర్రుమని బాత్రూములోకి దూరి తలుపేసుకుంది.
రెండు రోజుల తర్వాత,
భర్తకు విషయం చెప్పింది...మొదట్లో నిర్ఘాంతపోయినా....కొద్దిసేపటి తర్వాతా కాస్త కుదుటపడి,
అబార్షన్ గురించి ప్రస్తావించిన భర్తతో అది కుదరదని, అలా చేస్తే ప్రాణానికే ముప్పని డాక్టర్ చెప్పిందని అబధ్ధం చెప్పింది.ఇక గత్యంతరము లేక మూర్తి మౌనం వహించాడు..ఎలాగూ వినయ్ కు రెండు నెలల్లో ఇంటర్ అయిపోతుంది కాబట్టి మూర్తి, వచ్చి వాడిని కాలేజిలో జాయిన్ చేసి హాస్టల్ లో ఉంచుదామని ప్లాన్ చేసుకున్నారు.అలాగే ఈ రెండు నెలలు దగ్గరలోనే ఉన్న మామ్య ఇంట్లో ఉంచి,శోభన భర్త దగ్గరకు వెళ్ళింది..
కాలచక్రం తన పని తాను చేసుకు పోతోంది. మూర్తి చెప్పినట్టు ,వినయ్ పరీక్షలు అయ్యేవరకు మామయ్య ఇంట్లో ఉండి, ఆ తర్వాత తండ్రి కాలిజీలోను,హాస్టల్ లోను జేర్పించాడు.....ఇష్టం లేక పోయిన తన తల్లి తనకోసం, కష్టపడ్డం వల్ల మనస్సు ను సముదాయించాడు...అప్పుడప్పుడూ తల్లితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ సేద తీర్చుకుంటున్నాడు.
అనుకున్న సమయం ఆసన్నమయ్యింది...శోభనకు పురిటి నొప్పులు ఆరంభమయ్యాయి.....ఈలోపల వసంతి అక్కడికి చేరుకుంది.....ఒక రోజు పండటి కొడుకు పుట్టాడు...సుఖ ప్రసవం.....
"బిడ్డను చూసిన వసంతి,
" అమ్మా తమ్ముడు అచ్చం వినయ్ లా ఉన్నాడే, కవలల్లో ఒకడు ఆలస్యంగా పుట్టినట్టు...."
గతుక్కుమంది శోభన..
" ఏమోనే, నాకేమి తెలియడంలేదు..."బొంకింది.
ఒక నెలతర్వాత పసిగుడ్డును తీసుకుని శోభన, వసంతి తిరుగుప్రయాణం అయ్యారు.
.....
విను తల్లి కోసం అతృతగా ఎయిర్ పోర్ట్ లో ఎదురుచూస్తున్నాడు....
శోభన, అక్క చెయ్యి ఊపారు.....ఇద్దరూ వినయ్ దరికి జేరారు....తల్లి పొత్తిల్లల్లో తన కొడుకుని చూసి వినయ్ తబ్బుబ్బయ్యాడు..వాడిని ఎత్తుకుని ముద్దులు కురిపిస్తూ, తను వెయిటింగ్ లో ఉంచిన టాక్సీ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు...
ఇంటికి చేరగానే, ఎపుడెపుడు వసంతి, తల్లికి దగ్గర లేకుండా ఉంటుందా అని, ఎర కోసం ఎదురుచూస్తున్న డేగలా కాసుకూర్చున్నాడు....హోటల్ కెల్లి భోజనం తెచ్చాడు....ముగ్గురు భోజనం చేసిన తర్వాత, వసంతి అలసటగా ఉంది పడుకుంటానని గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.....
(......)వసంతి నిద్రలోకి జారిందా, లేదా అని రూడి చేసుకోడానికి గదిలోకి తొంగి చూశాడు.....
వసంతి నైటీ పిక్కలు దాకా చెరిగి ఉంది.......పచ్చటి పిక్కలు తమ బింకాన్ని చూపిస్తున్నాయి....ప్రస్తుతానికి వినయ్, అక్క అందాలను పరామర్శించేటంత స్థితిలో లేడు.వడివడిగా తల్లిని చేరుకున్నాడు.
" రండి శ్రీ వారు, ఇంతసేపా నా దగ్గరికి రాడానికి....? ఇప్పుడు గుర్తుకు వచ్చానా....?"
" పోవే, నువ్వే నన్ను మర్చిపోయావు.....ఇన్నాళ్లకు వచ్చినదానివి,నన్ను ఏకాంతంలో కలవడం మానేసి, ఆ వసంతి కూడనే ఉన్నావు "
" ఒరే....... అమ్మ, పచ్చిబాలింతరా, ఇప్పుడు అలాంటివేవి చెయ్యకూడదు.."
" ఛ్ఛీ...పోమ్మా, నేనంత మదపిచ్చివాడిని కాను.ప్రేమతో నువ్వు ఇచ్చే ముద్దే చాలు...ఇలా తిరిగు..." శోభన కొడుకు వైపు తిరిగి పడుకుంది.
" మ్మ్ మ్మ్ ..... చెప్పు"
కొడుకు వైపు తన ఎర్రటి నాలికను చాపింది.
మొహంవాచిపోయిన వినయ్, తల్లి నాలుకను ఆమాంతంగా తన నోట్లోకి లాక్కున్నాడు.....పదిమాసాల విరహము, ఆతృత ఆమె నాలుక మీద చూపించాడు....ఆబగా తన లోగొంతులోకి పీల్చుకుంటున్నాడు...శోభన కూడా పరవశంతో కొడుకుకు సహకరించింది...
" చాలా......????"
" ఇది ఎప్పుడూ దొరికేదే.....ఆవేశం అణుచుకోలేక చీకాను....అంతే.నాకు అది కావాలి "
" ఏది....??? !!!"
వినయ్ తల్లి ఎద మీద చెయ్యి వేశాడు.
" ఏయ్ మునుపుట్లాగా, పిసకకూడదు....ఇది, ఇప్పుడు ఉత్తి పొదుగు కాదు "
" నాకు తెలీదా ఏంటి....? అందుకే నిన్ను గర్భిణి చేసింది.....ఎంత ఆశగా ఉన్నానో తెలుసా....?"లేగ దూడలా నోరు తెరిచాడు.
" ఛ్ఛీ పోరా ఇవి నీకు కాదు..."
ముసిముసిగా నవ్వింది.
" అన్యాయం అమ్మా, నాకివ్వకపోతే, నేను ఏడుస్తాను...కువ్వా....కువ్వా...."
వినయ్ మాటలకు పకపకమంటూ నవ్వింది శోభన...
" ఒరేయ్, ఆపు నీ గోల...మీ అక్క లేస్తుంది"
" అయితే, విప్పు..."
" తగలడు.....ఉత్తి తిత్తులనే వదలవు, అలాంటింది పాల ప్యాకెట్లులాగా ఊగుతున్న వీటిని వదులుతావా....?"
వినయ్ తల్లి వైటీ జిప్ లాగాడు. లోపల బ్రా లేకపోవడంతో, పురటాల వల్ల, ఇంకొద్దిగా లావెక్కి , నల్లగా నిగిడిన ముచ్చిక బయటపడింది...దాన్ని వేళ్ళతో అందుకున్నాడు.
" ఆహ్ మ్మ్ మ్మ్ మ్మ్...."
" ఇదేనే ఇక నా ప్రపంచం..."
ముచ్చికను నోట్లో పెట్టుకుని, చప్పరించాడు, పీల్చాడు.....ఏమీ రాలేదు.
" అమ్మా, ఎందుకని ఏమీ రావడం లేదు...??"
" మొద్దు అవంతట అవి రావు,బాగా చప్పరిస్తూ, గట్టిగా పీల్చు...వస్తాయి..."
కొడుకు తల మీద ముద్దుగా మొట్టింది.
వినయ్ కొద్దిగా గట్టిగా పీల్చడంతో వరదలా పాలు నోట్లోకి పారి, గొంతుకడ్డుపడ్డాయి.
" ఒరేయ్ మెల్లిగా, పొదుగులో పాలు పీల్చమంటే, పొత్తి కడుపునుంచే తోడేసేలాగున్నావు.."
వినయ్ మారుమాట్లాడకుండా, తల్లి పుష్ఠికరమైన,రుచికరమైన, వెచ్చ్హటి క్షీరాన్ని జుర్రుకుంటున్నాడు...
శోభన కళ్ళుమూసుకుని, తన్మయత్వంలో కొడుకు జుట్టు లాలనగా రువ్వుతుంటే,
వినయ్ గుర్తులేని ,గుర్తుకు రాని ఆ రోజులు
ఫునరుత్థానం చేసుకుంటూ కుడుస్తుంటే,
అడ్డాళ్ళో ఉన్నప్పుడే,బిడ్డలు.గడ్డాలు వచ్చాక కాదు అనే సామెతలో అచ్చు తప్పులను సవరిస్తూ......కొడుకు వల్ల నిండిన తన పాలిండును, ఆ కొడుకుకే సమర్పించుకుటోంది శోభన ..
వినయ్ ఐదు నిమిషాల్లో ఒక పొదుగును ఖాళీ చేశాడు...
" అమ్మా,ఖాళీ అయ్యిపోయింది...."
ఇంకొక పొదుగును అందుకోబోయాడు..
" ఒరేయ్ అంతా నువ్వే త్రాగేస్తే,మరి బిడ్డకో......కాసేపు ఆగు, నిండుకుంటాయి...."
" అప్పటి దాకా.....???"
" నోర్మూసుకోని గదిలోకి వెళ్ళు...."
" అది నా గదిలో ఎలా అంటే అలా పడుకుంది...."
శోభన అర్థం కానట్టు చూసి.
" ఒరేయ్ అది నీ అక్కరా....."
" అందుకేగా, ఏమీ చూడకుండా,ఇలా వచ్చేశాను"
కొడుకును మురిపెంగా చూసింది..
ఇంతలో వసంతి గొంతు వినబడింది.
" అమ్మా......"
" రేయ్, అది వస్తున్నట్టుంది...వెళ్ళరా బాబు, వెళ్ళు " కసిరింది.
మంచం మీద కూర్చున్న వినయ్, చటుక్కున మంచం క్రిందకు దూరాడు.
" ఏమ్మా, నిద్రపట్టడం లేదా.....?"
" లేచిపోయావా....?? రా....."
" తమ్ముడేడి....?"
" బయటికేమన్నా వెళ్ళాడేమో..."
" హమ్మయ్యా...." వసంతి తల్లి ప్రక్కనే మంచం మీద కూర్చుంది.
ఊగుతున్న అక్క కాళ్ళ మీద పట్టీలు మెరుస్తూ, ఆ పాదాలకు అందాన్ని మెరుగుతున్నాయి...
" ఏం మునిగిందని అప్పుడేలేచావు......?"
" అబ్బా, ఎందుకో ఈ రోజు ఆయనే గుర్తుకు వస్తున్నారు... అందుకే నీ దగ్గరకు వచ్చాను. ఓక ముద్దియ్యవా....?"
సిగ్గుపడుతూ అంది వసంతి.
శోభనకు,అప్పుడర్థమయ్యింది , ఇందాక కొడుకు అన్న మాటలు.
" ఛ్ఛీ, పోవే..... ఇంకా నీకా బుధ్ధిపోలేదు..."
ముద్దుగా కసిరింది.
" హేయ్.....నేను వచ్చిందే నీ కోసం......ఆ మాత్రం చెయ్యలేవా.....?"
వసంటి తల్లి ప్రక్కన పడుకుంది.
" చేసిందంతా, నువ్వు చేసి నన్ను అంటావా, భడవా....?"
" అహ్హాహ్హాహ్హా....సరే,నువ్వు ఇవ్వద్దులే,ఇదిగో, నేనే ఇస్తాను..."
అరమొడ్పు కళ్ళతో కూతురు ముద్దును ఆస్వాదించింది..
" బై మా..."
" బై రా....."
ఫోన్ పెట్టేసి, కిచన్ లోకి వెళతున్నలోపల,
" ఎవరమ్మా,నాన్నా,.....?"
" కాదు మీ అక్క..."
అని గదిలోంచి బయటికి వెళుతున్న శోభన వెనకబడ్డాడు వినయ్.
" నువ్వెక్కడికి నాతో బాటు....నేను బాత్రూముకు వెళుతున్నా...?"
" నేను వస్తా...."
" స్నానానికి కాదులే...."
" మరి...."
చిటికిన వ్రేలు పైకెత్తి చూపించింది.
" అయితే నేనూ వస్తా....అది చుడాలి..."
" అది చూడకుండానే కడుపు చేశావా....?"
" నేను అన్నది, అది కాదు. నువ్వు పోసుకుంటున్నప్పుడు చూడాలి..."
" అఘోరించావులే....."
అంటూ తుర్రుమని బాత్రూములోకి దూరి తలుపేసుకుంది.
రెండు రోజుల తర్వాత,
భర్తకు విషయం చెప్పింది...మొదట్లో నిర్ఘాంతపోయినా....కొద్దిసేపటి తర్వాతా కాస్త కుదుటపడి,
అబార్షన్ గురించి ప్రస్తావించిన భర్తతో అది కుదరదని, అలా చేస్తే ప్రాణానికే ముప్పని డాక్టర్ చెప్పిందని అబధ్ధం చెప్పింది.ఇక గత్యంతరము లేక మూర్తి మౌనం వహించాడు..ఎలాగూ వినయ్ కు రెండు నెలల్లో ఇంటర్ అయిపోతుంది కాబట్టి మూర్తి, వచ్చి వాడిని కాలేజిలో జాయిన్ చేసి హాస్టల్ లో ఉంచుదామని ప్లాన్ చేసుకున్నారు.అలాగే ఈ రెండు నెలలు దగ్గరలోనే ఉన్న మామ్య ఇంట్లో ఉంచి,శోభన భర్త దగ్గరకు వెళ్ళింది..
కాలచక్రం తన పని తాను చేసుకు పోతోంది. మూర్తి చెప్పినట్టు ,వినయ్ పరీక్షలు అయ్యేవరకు మామయ్య ఇంట్లో ఉండి, ఆ తర్వాత తండ్రి కాలిజీలోను,హాస్టల్ లోను జేర్పించాడు.....ఇష్టం లేక పోయిన తన తల్లి తనకోసం, కష్టపడ్డం వల్ల మనస్సు ను సముదాయించాడు...అప్పుడప్పుడూ తల్లితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ సేద తీర్చుకుంటున్నాడు.
అనుకున్న సమయం ఆసన్నమయ్యింది...శోభనకు పురిటి నొప్పులు ఆరంభమయ్యాయి.....ఈలోపల వసంతి అక్కడికి చేరుకుంది.....ఒక రోజు పండటి కొడుకు పుట్టాడు...సుఖ ప్రసవం.....
"బిడ్డను చూసిన వసంతి,
" అమ్మా తమ్ముడు అచ్చం వినయ్ లా ఉన్నాడే, కవలల్లో ఒకడు ఆలస్యంగా పుట్టినట్టు...."
గతుక్కుమంది శోభన..
" ఏమోనే, నాకేమి తెలియడంలేదు..."బొంకింది.
ఒక నెలతర్వాత పసిగుడ్డును తీసుకుని శోభన, వసంతి తిరుగుప్రయాణం అయ్యారు.
.....
విను తల్లి కోసం అతృతగా ఎయిర్ పోర్ట్ లో ఎదురుచూస్తున్నాడు....
శోభన, అక్క చెయ్యి ఊపారు.....ఇద్దరూ వినయ్ దరికి జేరారు....తల్లి పొత్తిల్లల్లో తన కొడుకుని చూసి వినయ్ తబ్బుబ్బయ్యాడు..వాడిని ఎత్తుకుని ముద్దులు కురిపిస్తూ, తను వెయిటింగ్ లో ఉంచిన టాక్సీ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు...
ఇంటికి చేరగానే, ఎపుడెపుడు వసంతి, తల్లికి దగ్గర లేకుండా ఉంటుందా అని, ఎర కోసం ఎదురుచూస్తున్న డేగలా కాసుకూర్చున్నాడు....హోటల్ కెల్లి భోజనం తెచ్చాడు....ముగ్గురు భోజనం చేసిన తర్వాత, వసంతి అలసటగా ఉంది పడుకుంటానని గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.....
(......)వసంతి నిద్రలోకి జారిందా, లేదా అని రూడి చేసుకోడానికి గదిలోకి తొంగి చూశాడు.....
వసంతి నైటీ పిక్కలు దాకా చెరిగి ఉంది.......పచ్చటి పిక్కలు తమ బింకాన్ని చూపిస్తున్నాయి....ప్రస్తుతానికి వినయ్, అక్క అందాలను పరామర్శించేటంత స్థితిలో లేడు.వడివడిగా తల్లిని చేరుకున్నాడు.
" రండి శ్రీ వారు, ఇంతసేపా నా దగ్గరికి రాడానికి....? ఇప్పుడు గుర్తుకు వచ్చానా....?"
" పోవే, నువ్వే నన్ను మర్చిపోయావు.....ఇన్నాళ్లకు వచ్చినదానివి,నన్ను ఏకాంతంలో కలవడం మానేసి, ఆ వసంతి కూడనే ఉన్నావు "
" ఒరే....... అమ్మ, పచ్చిబాలింతరా, ఇప్పుడు అలాంటివేవి చెయ్యకూడదు.."
" ఛ్ఛీ...పోమ్మా, నేనంత మదపిచ్చివాడిని కాను.ప్రేమతో నువ్వు ఇచ్చే ముద్దే చాలు...ఇలా తిరిగు..." శోభన కొడుకు వైపు తిరిగి పడుకుంది.
" మ్మ్ మ్మ్ ..... చెప్పు"
కొడుకు వైపు తన ఎర్రటి నాలికను చాపింది.
మొహంవాచిపోయిన వినయ్, తల్లి నాలుకను ఆమాంతంగా తన నోట్లోకి లాక్కున్నాడు.....పదిమాసాల విరహము, ఆతృత ఆమె నాలుక మీద చూపించాడు....ఆబగా తన లోగొంతులోకి పీల్చుకుంటున్నాడు...శోభన కూడా పరవశంతో కొడుకుకు సహకరించింది...
" చాలా......????"
" ఇది ఎప్పుడూ దొరికేదే.....ఆవేశం అణుచుకోలేక చీకాను....అంతే.నాకు అది కావాలి "
" ఏది....??? !!!"
వినయ్ తల్లి ఎద మీద చెయ్యి వేశాడు.
" ఏయ్ మునుపుట్లాగా, పిసకకూడదు....ఇది, ఇప్పుడు ఉత్తి పొదుగు కాదు "
" నాకు తెలీదా ఏంటి....? అందుకే నిన్ను గర్భిణి చేసింది.....ఎంత ఆశగా ఉన్నానో తెలుసా....?"లేగ దూడలా నోరు తెరిచాడు.
" ఛ్ఛీ పోరా ఇవి నీకు కాదు..."
ముసిముసిగా నవ్వింది.
" అన్యాయం అమ్మా, నాకివ్వకపోతే, నేను ఏడుస్తాను...కువ్వా....కువ్వా...."
వినయ్ మాటలకు పకపకమంటూ నవ్వింది శోభన...
" ఒరేయ్, ఆపు నీ గోల...మీ అక్క లేస్తుంది"
" అయితే, విప్పు..."
" తగలడు.....ఉత్తి తిత్తులనే వదలవు, అలాంటింది పాల ప్యాకెట్లులాగా ఊగుతున్న వీటిని వదులుతావా....?"
వినయ్ తల్లి వైటీ జిప్ లాగాడు. లోపల బ్రా లేకపోవడంతో, పురటాల వల్ల, ఇంకొద్దిగా లావెక్కి , నల్లగా నిగిడిన ముచ్చిక బయటపడింది...దాన్ని వేళ్ళతో అందుకున్నాడు.
" ఆహ్ మ్మ్ మ్మ్ మ్మ్...."
" ఇదేనే ఇక నా ప్రపంచం..."
ముచ్చికను నోట్లో పెట్టుకుని, చప్పరించాడు, పీల్చాడు.....ఏమీ రాలేదు.
" అమ్మా, ఎందుకని ఏమీ రావడం లేదు...??"
" మొద్దు అవంతట అవి రావు,బాగా చప్పరిస్తూ, గట్టిగా పీల్చు...వస్తాయి..."
కొడుకు తల మీద ముద్దుగా మొట్టింది.
వినయ్ కొద్దిగా గట్టిగా పీల్చడంతో వరదలా పాలు నోట్లోకి పారి, గొంతుకడ్డుపడ్డాయి.
" ఒరేయ్ మెల్లిగా, పొదుగులో పాలు పీల్చమంటే, పొత్తి కడుపునుంచే తోడేసేలాగున్నావు.."
వినయ్ మారుమాట్లాడకుండా, తల్లి పుష్ఠికరమైన,రుచికరమైన, వెచ్చ్హటి క్షీరాన్ని జుర్రుకుంటున్నాడు...
శోభన కళ్ళుమూసుకుని, తన్మయత్వంలో కొడుకు జుట్టు లాలనగా రువ్వుతుంటే,
వినయ్ గుర్తులేని ,గుర్తుకు రాని ఆ రోజులు
ఫునరుత్థానం చేసుకుంటూ కుడుస్తుంటే,
అడ్డాళ్ళో ఉన్నప్పుడే,బిడ్డలు.గడ్డాలు వచ్చాక కాదు అనే సామెతలో అచ్చు తప్పులను సవరిస్తూ......కొడుకు వల్ల నిండిన తన పాలిండును, ఆ కొడుకుకే సమర్పించుకుటోంది శోభన ..
వినయ్ ఐదు నిమిషాల్లో ఒక పొదుగును ఖాళీ చేశాడు...
" అమ్మా,ఖాళీ అయ్యిపోయింది...."
ఇంకొక పొదుగును అందుకోబోయాడు..
" ఒరేయ్ అంతా నువ్వే త్రాగేస్తే,మరి బిడ్డకో......కాసేపు ఆగు, నిండుకుంటాయి...."
" అప్పటి దాకా.....???"
" నోర్మూసుకోని గదిలోకి వెళ్ళు...."
" అది నా గదిలో ఎలా అంటే అలా పడుకుంది...."
శోభన అర్థం కానట్టు చూసి.
" ఒరేయ్ అది నీ అక్కరా....."
" అందుకేగా, ఏమీ చూడకుండా,ఇలా వచ్చేశాను"
కొడుకును మురిపెంగా చూసింది..
ఇంతలో వసంతి గొంతు వినబడింది.
" అమ్మా......"
" రేయ్, అది వస్తున్నట్టుంది...వెళ్ళరా బాబు, వెళ్ళు " కసిరింది.
మంచం మీద కూర్చున్న వినయ్, చటుక్కున మంచం క్రిందకు దూరాడు.
" ఏమ్మా, నిద్రపట్టడం లేదా.....?"
" లేచిపోయావా....?? రా....."
" తమ్ముడేడి....?"
" బయటికేమన్నా వెళ్ళాడేమో..."
" హమ్మయ్యా...." వసంతి తల్లి ప్రక్కనే మంచం మీద కూర్చుంది.
ఊగుతున్న అక్క కాళ్ళ మీద పట్టీలు మెరుస్తూ, ఆ పాదాలకు అందాన్ని మెరుగుతున్నాయి...
" ఏం మునిగిందని అప్పుడేలేచావు......?"
" అబ్బా, ఎందుకో ఈ రోజు ఆయనే గుర్తుకు వస్తున్నారు... అందుకే నీ దగ్గరకు వచ్చాను. ఓక ముద్దియ్యవా....?"
సిగ్గుపడుతూ అంది వసంతి.
శోభనకు,అప్పుడర్థమయ్యింది , ఇందాక కొడుకు అన్న మాటలు.
" ఛ్ఛీ, పోవే..... ఇంకా నీకా బుధ్ధిపోలేదు..."
ముద్దుగా కసిరింది.
" హేయ్.....నేను వచ్చిందే నీ కోసం......ఆ మాత్రం చెయ్యలేవా.....?"
వసంటి తల్లి ప్రక్కన పడుకుంది.
మరిన్ని 2018 కొత్త కథలు
