కలసి వచ్చిన అదృష్టం 19
telugu sex stories boothu kathalu ఆ తరువాత పనులు చాలా వేగంగా జరిగాయి
రామకృష్ణ చెప్పిన పేరు విని అక్కడున్న వారందరూ నోళ్లు వెల్ల బెట్టా రు అయన హైదరాబాదు లో ఓ డిప్యూటీ commissioner, దొంగలించిన వన్నీ , బహు శా ఆయనకు ఉన్న ఫాం హౌస్ లో ఉండొచ్చు అని కూడా చెప్పాడు.
అన్ని డీటెయిల్స్ అందగానే మల్లి కార్జున తన దగ్గర ఉన్న వాళ్లను రెండు టీం లు గా విడగొట్టి ఒకటి తను లీడ్ చేస్తూ , ఇంకో టీం ను ఇంకో ఆఫీసర్ కు అప్పగిస్తూ, తన టీం తో తోట మీద , వేరే టీం తో అతని ఇంటి మీద దాడి చేసారు.
రాత్రి అంతా వెతికినా తోట లో దొంగలించిన డబ్బు, లాకర్*లోని నగలు ఎక్కడా దొరకలేదు . వాళ్ళు తిరిగి వచ్చేద్దాము అనుకోంటు ఉండగా వాళ్లతో పాటు వెళ్ళిన హమీద్ తోటలో ఉన్న ఓ పాడు బడ్డ బావిలో తడవ కుండా పేపర్ బ్యాగ్ లో చుట్టి దిగేసిన రెండు సంచులు కనుగొన్నాడు.
అవన్నీ తీసుకొని స్టేషన్ కు వచ్చి పొద్దున్నే 10 గంటల వరకు ప్రతి ఒక్క ఐటం ను విడివిడిగా తీసి చెక్ చేసుకుంటూ నోట్ చేసుకోసాగారు. డబ్బులు , నగలు అన్నీ దొరికాయి కానీ మంత్రి గారు కావాలనుకున్న పెట్టె మాత్రం కనబడలేదు.
commissioner ఇంటికి వెళ్ళిన టీం కు అక్కడ ఎమీ దొరక లేదు , కానీ బాత్రుం కు వెళతాను అని లోపలి వెళ్ళిన పెద్దాయన తిరిగి రాని లోకాలకు వెళ్ళాడు బాత్రుం లోని పిస్టల్ తో పేల్చు కొని.
నా మటుకు నేను షాదన్ కాలేజికి వెళ్లి అక్కడ చదువుతున్న విదేశీ స్టూడెంట్స్ డీటెయిల్స్ తీసుకొని అందులో లుట్టాయా అడ్రస్, ఫోన్ నంబర్స్ వాళ్ళ పేరెంట్స్ డీటెయిల్స్ తీసుకున్నా. అంత కంటే ఎక్కువ వివరాలు దొరక లేదు వాళ్ళ దగ్గర.
అదేదో హాస్పిటల్ లో సామెత లాగా అయ్యింది నాకు అప్పగించిన పని అదేనండి బాబు, "ఆపరేషన్ సక్సెస్ బట్ పేషెంట్ డెడ్" అన్న ట్లు.
మరో మారు రామ కృష్ణ ను కలిసి లాకర్లలో ని సా మాన్ల గురించి అడిగాను. ప్రత్యేకంగా డాక్టర్ గారి లాకర్ లో ఉన్న బాక్స్ గురించి అడిగాను.
"లాకర్లో సామాన్లు అన్నీ, సంచుల్లో వేసి కార్ లో కి షిఫ్ట్ చేశాము. అందులో ఎం ఉన్నాయి అనేది మేము ఎవ్వరూ చూడ లేదు, వాళ్ళు సంచుల్లోంచి వేరే వాటిలోకి షిఫ్ట్ చేసి దాపెట్టారే మో , అప్పుడు ఎవరైనా తీసి ఉండొచ్చు "
"ఒకడు చచ్చాడు ఇంకొకరు చూస్తుంటే దేశం నుంచి జంప్ చేసినట్లు ఉన్నాడు, వీళ్ళు ఇద్దరే కాక ఇంకెవరన్నా ఉండొచ్చా దీని వెనుక"
"నాకు తెలిసి ఇంకెవరు లేరు , వేరే వారి గురించి నాతొ ఎప్పుడూ చెప్పలేదు, వీళ్ళు ఇంకో చొటకి మార్చే టప్పుడు , ఎవరన్నా తీసారేమో మరి"
"మీ పెద్ద సారూ ఇంటిని సెర్చ్ చేయడానికి వెళ్ళిన వాళ్ళు చెప్పారు , ఇంట్లో గానీ , తోటలో గానీ ఎమీ దొరక లేదు, బావిలోని సంచులు తప్ప , అంటే తప్పకుండా అది రెండే వాడే తీసి ఉండాలి "
"వాడు ఈ దేశం లో లేడు కదా సారూ , మీరు వాళ్ళ దేశం వెళ్లి వెతకాలి ఆ బాక్స్ కోసం"
"ఎక్కడున్నా వెతికి పట్టుకోవాలి తప్పదు " అంటూ అక్కడ నుంచి వచ్చేశాను.
సరెండర్ అయిన వెంటనే వీళ్ళ ముగ్గరిని కస్టడీ లో తీసుకున్నారు. నేను అక్కడ నుంచి మల్లికార్జున వాల్ల ఆఫీస్ కు వెళ్లాను.
"శివా , పోయిన సొమ్మంతా దొరికింది , కాష్ మాత్రం ఓ పది లక్షల దాగా పోయినట్లు ఉంది , ఇంకా లాకర్లలో ఎం ఉందొ అది బ్యాంక్ వాళ్ళు మరియు కస్టమర్స్ చూసుకోవాలి , కానీ మనకు కావలసింది మాత్రం దొరక లేదు ఎం చేద్దాం, మంత్రి గారు మనల్ని ఇద్దరినీ రమ్మన్నారు " అన్నాడు
"సరే వెళ్దాం సార్ , అయన ఎం చెపుతారు విందాం పద " అంటూ ఇద్దరం అయన జీప్ లో మంత్రి గారి ఇంటికి వెళ్ళాము
ఎటువంటి ఉపోద్ఘాతాలు లేకుండా , సూటిగా చెప్పాడు "శివా, నీ వళ్ళ పోయిన సొమ్ములు, కాష్ తిరిగి వచ్చింది కానీ ముఖ్యంగా నీకు ఈ కేసు అప్పగించింది , ఆ సైంటిస్ట్ పోగొట్టు కొన్న చిన్న డబ్బా అందులో ఉన్నా పెన్ డ్రైవ్ కోసం, చూస్తుంటే అది మన దేశం దాటిపోయినట్లు ఉంది, మొదలు పెట్టింది నీవే కాబట్టి దీనికి ముగింపు కూడా నీవే ఇవ్వాలి.మా వైపు నుంచి ఎటువంటి సహాయం కావాలన్నా ఇస్తాము, ఎలాగైనా ఆ పెన్ డ్రైవ్ ను తెచ్చి పెట్టాలి "
మల్లి కార్జున తో చెప్పాడు “ఎటువంటి ఫార్మాలిటీస్ కావాలన్నా డైరెక్ట్ గా నా దగ్గరకు వచ్చి తీసుకో , లెట్ చేయకు” అంటూ మీటింగ్ ఫినిష్ చేసాడు.
అక్కడ నుంచి బయటకు వచ్చి , "ఇందులో ఇంక ఆలోచించడానికి ఎమీ లేదు శివా , నీకు ఎలాగా పాస్*పోర్ట్ ఉంది కాబట్టి టికెట్ బుక్ చేస్తాను, ఎంత తొందరగా వీలు అయితే అంత తొందరగా బయలు దేరు, ఇంటికి వెళ్లి ఎ డేట్ కి టికెట్ బుక్ చేయమంటావు చెప్పు " అంటూ డిస్ పెర్స్ అయిపోయాము.
ఇంటికి వచ్చి ఓ సారి శాంతా కు ఫోన్ చేసాను సాయంత్రం డిన్నర్ కు బయటకి వెళ్దాం అని. తను ok చెప్పగా ఆఫీస్ కి వెళ్లి కొద్ది రోజులు ఆఫీస్ లో ఉండడం లేదు సెలవుల మీద వెళుతున్నాను అని చెప్పి , నేను లేనప్పుడు ఎటువంటి ఇబ్బంది రాకుండా కావలసిన పేపర్స్ మీద సంతకాలు పెట్టి , షబ్బీర్ , నూర్ , షాహిన్ లతో ఓ చిన్న పాటు మీటింగ్ పెట్టి , జాకీ కి తగిన ఏర్పాట్లు చూడమని చెప్పి అక్కడ నుంచి శాంతా ను పిక్ చేసుకోని డిన్నర్ కు తీసుకెళ్లాను.
డిన్నర్ చేస్తూ , తనకు చెప్పాను ఓ చిన్న పని మీద వేరే దేశం వెళుతున్నాను ఓ వారం పది రోజులు టైం పట్టొచ్చు అని
"ఒక్కడి వే వెళుతున్నావా ? "
"ఒక్కడినే వెళుతున్నా"
"సరేలే తొందరగా వచ్చేయ్ , నేను ఎదురు చూస్తుంటా "
బొంచేసి శాంతి ని వాళ్ళ ఇంట్లో దింపి , రెండో రోజుకు టికెట్ బుక్ చేయమని మల్లి కార్డునకు ఫోన్ చేసి చెప్పాను ఇంటికి వస్తూ.
టికెట్ బాంబే నుంచి టాంజానియా లోని దారు సలాం సిటీ కి టికెట్ బుక్ చేసారు , హైదరాబాదు నుంచి బాంబే కి వేరే ఫ్లైట్ బుక్ చేసాడు మరుసటి రోజు ఉదయాన 7 గంటలకు హైదరాబాదు శంషాబాదు నుంచి ఫ్లైట్.
మరో మారు షాదన్ కాలేజి కి వెళ్లి ఉమర్ కు సంబంధించిన డీటెయిల్స్ అన్నీ collect చేసుకొని ముంబై కి వెళ్ళే ఫ్లైట్ ఎక్కాను. హైదరాబాదు ఫ్లైట్ కొద్దిగా లెట్ కావడం వాళ్ళ సరిగ్గా టైం కు నేను కనెక్టెడ్ ఫ్లైట్ కౌంటర్ కు వెళ్లాను. నా ముందు ఓ అమ్మాయి వాళ్ళ అమ్మ అనుకుంటా అక్కడున్న కౌంటర్ లోని వాళ్లతో ఎదో వాదిస్తున్నారు , అమ్మా కూతురు తెలుగులో మాట్లాడుతున్నారు , కౌంటర్ లోని వాళ్ళు హిందీ లోను లేక ఇంగ్లీష్ లోనూ మాట్లాడ దానికి ట్రై చేస్తున్నారు. ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ మాటలు కొద్ది కష్టం మీద అర్థం చేసుకోవడానికి ట్రై చేస్తుంది , వాళ్ళే మో వీళ్ళ ను తొందర పెట్ట సాగారు.
"ఇంతకీ ఏంటి , ఏమైనా ప్రాబ్లమ్ గా ఉందా అని" అడిగాను ఆ అమ్మాయిని చూసి
ఎడారిలో వయాసిస్సుల్లా అక్కడ తెలుగు మాటలు వినబడే సరికి , ఆ అమ్మాయి నా దగ్గరకు వచ్చి , "మా టికెట్ లెట్ అయ్యింది అంటున్నారు అన్నా. నాకే మో అక్కడ ఎల్లుండి పోటీలు ఉన్నాయి" అంటూ ఏడవ సాగింది
"మీ టికెట్స్ ఇలా ఇవ్వు , నన్ను చూడని" అంటూ వాళ్ళ టికెట్స్ తీసుకొన్నాను.
చూస్తే ఆ టికెట్స్ నిన్నటి వి ఇదే టైం ఫ్లైట్ వి. "ఈ టికెట్స్ నిన్న విమానానికి , మీరు ఓ రోజు లెట్ గా వచ్చారు "
"ఉరు నుంచి రైళ్లో వచ్చాము అన్నా, అందుకే లెట్ అయ్యింది. ఇప్పుడు ఎలా అన్నా ఈ రోజు పోక పొతే నేను ఆ పోటుల్లో నేను పాల్గొన లేను."
"ఇంతకీ ఎం పోటీ ల లో పాల్గొంటున్నావు "
"అండర్ 19 రెజ్లింగ్ , ఏంతో కష్టపడ్డాను ఇందులో పాల్గానే దానికి అర్హత సంపాదించడానికి " అంటూ ఏడవ సాగింది.
"నువ్వు కొద్ది సేపు ఏడుపు అపు , నేను వారితో మాట్లాడ తాను " అంటూ టికెట్స్ తీసుకొని కౌంటర్ లోని వాళ్లతో మాట్లాడాను.
"నిన్న టికెట్స్ మిస్ అయ్యారు, ఈ ఫ్లైట్ లో బుక్ చేయడానికి , ఈ రెండు టికెట్స్ కి కొద్దిగా డబ్బులు కట్టాల్సి ఉంటుంది" అంటూ ఆ రెండు టికెట్స్ కు కావాల్సిన డబ్బులు ఎంతో చెప్పారు.
వాళ్లను చూస్తే వాళ్ళ దగ్గర అంత డబ్బులు తప్పకుండా ఉండవని అనిపించి, నేను ఓ నిర్ణయానికి వస్తూ , వాళ్ళ టికెట్స్ కూడా ఈ ఫ్లైట్ కే బుక్ చేయమని, ఆ extra డబ్బులు కార్డు లోంచి swipe చేసుకొమ్మని కార్డు ఇచ్చి , నా టికెట్ తో పాటు వాళ్లకు కూడా టికెట్స్ బుక్ చేసాను.
మేము ముగ్గరమే ఫ్లైట్ లోకి ఎంటర్ అయిన చివరి వ్యక్తుల ము.
మాకు ముగ్గరికి వరుస సీట్లు వచ్చాయి , నాకే మో విండో సీట్ ఆ తరువాత అమ్మాయి, ఆ అమ్మాయి పక్కన వాళ్ళ అమ్మ కుచోంది.
"అన్నా నేను విండో సీట్ పక్కన కుచోనా. " అంటూ మొదటి సారి విమానం ఎక్కినా వాళ్లలో ఉండే ఉత్సాహం చూపించింది.
నేను పక్కకి జరిగి, విండో సీట్లో కరుణా ని కుచో పెట్టి తనకు సీట్ బెల్ట్ పెట్టా , వాళ్ళ అమ్మకు తనకు మధ్యలో నేను కుచోన్నాను.
ఆ అమ్మాయి పేరు , కరుణా ఏసుపాదం , వాళ్ళ నాయన ఓ హాస్టల్ కు వార్డన్ గా ఉండే వాడు , తాగి తాగి లివర్ పాడై పోయి తను 4 తరగతిలో ఉండగానే పోయాడంట. వాళ్లమ్మ పెద్దగా చదువు కోలేదు , అందుకని వాళ్ళ నాయన జాబ్ తనకు ఇచ్చారు , కాకా పొతే స్కూల్లో అటెండర్ ఉద్యోగం.
వీళ్ళ తాత పైల్మాన్ గా ఉండే వాడట ఆ టైం లో ఆ ఇలాకాలో వాళ్ళ తాతను మొత్తం జిల్లలో ఓడించే వాడు లేడట. వాళ్ళ నాయనకు ఆ విద్య అబ్బ లేదు కానీ , మనవరాలికి ఆ విద్య వంట బట్టినట్లు ఉంది అని ఆ అమ్మాయి చదివే స్కూల్ డ్రిల్ మాస్టర్ గుర్తించాడట.
తనకు తెలిసిన టెక్నిక్స్ తో ఆ అమ్మాయిని జిల్లా లెవెల్లో పోటీలకు పంపితే, అక్కడ నుంచి ఆ అమ్మాయికి తిరుగు లేకుండా నేషనల్ లెవెల్ వరకు ఎదురు లేకుండా అన్నింటి లోనూ గెలుస్తూ వచ్చింది అంట.
టాంజానియాలో జరిగే పాటిలు , ఒలింపిక్స్ కు క్వాలిఫై పోటీలంట , దేశంలో జరిగే పోటీలకు వెళ్ళడానికే చాలా కష్టపడే దంట, ఇంక ఈ దేశానికి వెళ్ళడానికి టికెట్స్ వాళ్ళే పెట్టు కొన్నారు కానీ , ఇంతో అంతో డబ్బులు కూడబెట్టడానికి చాల కష్టపడ్డారు. ఓ 20 వేలు పోగేసుకొని వచ్చే సరికి తల ప్రాణం తోకకు వచ్చింది అంట.
ఇండియా తరపున వెళ్ళే బ్యాచ్ అంతా నిన్ననే వెళ్ళింది అంట ,వీళ్ళు ఉరి నుంచి రైళ్లో రావడం వలన ఇలా లెట్ అయ్యింది అని వాళ్ళ అమ్మ ఓ రెండు గంటల పాటు చెప్పింది.
పక్కన కరుణ నన్ను అనుకోని పడుకొని నిద్రపోయింది. వాళ్లమ్మ కూడా పడుకోండి పోయింది.ఉదయం 7 గంటలకు దారు సలాం కు చేరుకున్నాము. కాబ్ మాట్లాడు కొని వాళ్ళ batch ఉన్న హోటల్ కు వెళ్ళాము , అక్కడ వాళ్ళ సారూ వచ్చి వీళ్ళు లెట్ అయినందు వల్ల వీళ్ళ రూమ్స్ వేరే వాళ్లకు అలాట్ చేసారని చెప్పాడు.
నా కోసం మల్లి కార్జున ముందే బుక్ చేయడం వలన వాళ్లను తీసుకొని నా హోటల్ కు వెళ్ళాము , అదే హోటల్ లో ఇంకో రూమ్ బుక్ చేసి వాళ్లను అ రూమ్ లో చెక్ ఇన్ కమ్మని చెప్పాను. రెండు రూమ్ లు పక్క పక్కనే ఇచ్చారు.
వాళ్లను ఫ్రెష్ కమ్మని నేను నా రూమ్ కి వచ్చాను. ఓ గంట తరువాత వాళ్ళ రూమ్ కు వెళ్లి వాళ్లను పిక్ చేసుకొని లంచ్ కి వెళ్ళాము. తనకు 3 పోటీలు ఉన్నాయి. ఒకటి గెలిస్తే ఇంకొక టి అలా చివరి పోటీ ఓ వారం తరువాత ఉంది. మొదటిది ఓడిపోతే ఇంటికే.
“సాయంత్రం ఓ సారి వాళ్ళ కోచ్ దగ్గరి కి వెళ్దాం అంది” కరుణ.
“తీసుకొని వేలతా లే”
“ ఇక్కడ ఏమైనా చూసే దానికి ఉందా అన్నా, వీలుంటే మద్యలో ఒకరోజు రెండు రోజులు పోటీలు లేనప్పుడు వెళదాము”
“సరే చూద్దాం”
రూమ్ కు వెళ్లి కొద్ది సేపు రెస్ట్ తీసుకోండి, రాత్రంతా మెలకువ గా ఉన్నారు గా , లేచిన తరువాత మీ కోచ్ దగ్గరి కి తీసుకొని వెళతాను అని చెప్పి నా రూమ్ కు వచ్చి కొద్ది సేపు పడ కేసా.
నా రూమ్ లో ఫోన్ మోగుతుంటే మెలకువ వచ్చింది. హోటల్ ఫోన్ అది , లిఫ్ట్ చేయగానే కరుణా ఫోన్ చేసింది . అన్నా మేము రెడీ , కోచ్ దగ్గరకు వెళదామా అంది.
"10 నిమిషాలలో రెడీ అవుతాను, వెళ్దాం "
"అమ్మ రాదట , నన్ను నీతో వెల్ల మంది , తను ఇంకా పాడుకొనే ఉంది "
"సరే అయితే ,మనం ఇద్దరే వెళ్దాం లే "
"నేను నీ రూమ్ కి రానా "
"సరే రా " అంటూ ఫోనే పెట్టే సి వెళ్లి తలుపు తీశాను. తను ఫ్రెష్ గా తయారయ్యి వచ్చింది. పంజాబీ డ్రెస్ లో ఉంది ,కానీ వయసు కంటే ఎక్కువుగా తన అందాలు కనిపిస్తున్నాయి.
"నువ్వు కూచుని t.v చూస్తుండు ఇప్పుడే వస్తా" అంటూ బాత్రుం కు వెళ్లాను. గోరు వెచ్చని నీళ్ళతో స్నానం చేసి టవల్ చుట్టుకొని బయటకు వచ్చా.
t.v లొంచి ద్రుష్టి నా మీద పెట్టి , "అన్నా నువ్వు ఏమైనా స్పోర్ట్స్ ఆడతావా , నీ బాడీ బాగుంది , నువ్వు ఏమైనా గేమ్స్ ఆడతావా " అంది
"నీ అంత కాదులే ఏదో టైం పాస్ కు ఆడతాను , నీ లాగా డెడికేటెడ్ కాదులే"
"అయినా , కానీ నీ బాడీ బాగుంది"
"థేంక్స్ " అంటూ డ్రెస్ వేసుకొని తనతో పాటు కింద కు వచ్చి , కాబ్ మాట్లాడుకొని వాళ్ళ కోచ్ ఉన్న హోటల్ కి వెళ్ళాము. వాళ్ళ కోచ్ ను గురించి విచారించగా తను రెస్టారెంట్ లో ఉన్నారు అని మమ్మల్ని రెస్టారెంట్ కు గైడ్ చేసారు.
అక్కడ స్టూడెంట్స్ మద్య ఉన్నారు అయన , చూస్తుంటే అందరూ బాగా బలిసిన వాళ్ళ పిల్లలు ఉన్నట్లు ఉన్నారు.( వాళ్ళ డ్రెస్ లను పట్టి అలా అంచనా వేశాలే). కరుణాని చూడగానే
"మీకు రూమ్ దొరికిందా అక్కడ , రేపు మద్యానం నీ పోటీ , ఇక్కడ నుంచి పొద్దున్నే 10 గంటలకు వ్యాన్ వెళుతుంది, నువ్వు ఇక్కడికి వస్తావా ఆ టైం కి "
"వెళ్తూ వెళ్తూ మీరు పిక్ చేసుకోవడానికి అవుతుందా " అని అడిగాను.
"అవును , ఇంతకీ మీరు కరుణా కు మీరు ఎం అవుతారు , ఇంతకు ముందు మిమ్మల్ని ఎప్పుడూ చూడ లేదే ? "
"నా రేలటివ్ లెండి, నేను ఆఫీస్ పని మీద ఇక్కడికి వచ్చాను , అందుకే నాతొ వచ్చింది"
"ఓ అలాగా , అయితే మంచిది , కావాలంటే రిటర్న్ లో నేను దిగబెడతాను , 10 గంటలకు ఇక్కడ దింపండి." అంటూ మిగిలిన పిల్లలతో మాటల్లో పడ్డారు.
"ఇంతకీ మ్యాచ్ ఎక్కడ జరుగుతుంది " అని అడిగాను
"టాంజానియా నేషనల్ స్టేడియం"
"సరే సర్ , పొద్దున్నే దిగబేడతా 10 గంటలకి " అంటూ ఇద్దరం వాళ్లకు బాయ్ చెప్పి కింద కు వచ్చాము.
రామకృష్ణ చెప్పిన పేరు విని అక్కడున్న వారందరూ నోళ్లు వెల్ల బెట్టా రు అయన హైదరాబాదు లో ఓ డిప్యూటీ commissioner, దొంగలించిన వన్నీ , బహు శా ఆయనకు ఉన్న ఫాం హౌస్ లో ఉండొచ్చు అని కూడా చెప్పాడు.
అన్ని డీటెయిల్స్ అందగానే మల్లి కార్జున తన దగ్గర ఉన్న వాళ్లను రెండు టీం లు గా విడగొట్టి ఒకటి తను లీడ్ చేస్తూ , ఇంకో టీం ను ఇంకో ఆఫీసర్ కు అప్పగిస్తూ, తన టీం తో తోట మీద , వేరే టీం తో అతని ఇంటి మీద దాడి చేసారు.
రాత్రి అంతా వెతికినా తోట లో దొంగలించిన డబ్బు, లాకర్*లోని నగలు ఎక్కడా దొరకలేదు . వాళ్ళు తిరిగి వచ్చేద్దాము అనుకోంటు ఉండగా వాళ్లతో పాటు వెళ్ళిన హమీద్ తోటలో ఉన్న ఓ పాడు బడ్డ బావిలో తడవ కుండా పేపర్ బ్యాగ్ లో చుట్టి దిగేసిన రెండు సంచులు కనుగొన్నాడు.
అవన్నీ తీసుకొని స్టేషన్ కు వచ్చి పొద్దున్నే 10 గంటల వరకు ప్రతి ఒక్క ఐటం ను విడివిడిగా తీసి చెక్ చేసుకుంటూ నోట్ చేసుకోసాగారు. డబ్బులు , నగలు అన్నీ దొరికాయి కానీ మంత్రి గారు కావాలనుకున్న పెట్టె మాత్రం కనబడలేదు.
commissioner ఇంటికి వెళ్ళిన టీం కు అక్కడ ఎమీ దొరక లేదు , కానీ బాత్రుం కు వెళతాను అని లోపలి వెళ్ళిన పెద్దాయన తిరిగి రాని లోకాలకు వెళ్ళాడు బాత్రుం లోని పిస్టల్ తో పేల్చు కొని.
నా మటుకు నేను షాదన్ కాలేజికి వెళ్లి అక్కడ చదువుతున్న విదేశీ స్టూడెంట్స్ డీటెయిల్స్ తీసుకొని అందులో లుట్టాయా అడ్రస్, ఫోన్ నంబర్స్ వాళ్ళ పేరెంట్స్ డీటెయిల్స్ తీసుకున్నా. అంత కంటే ఎక్కువ వివరాలు దొరక లేదు వాళ్ళ దగ్గర.
అదేదో హాస్పిటల్ లో సామెత లాగా అయ్యింది నాకు అప్పగించిన పని అదేనండి బాబు, "ఆపరేషన్ సక్సెస్ బట్ పేషెంట్ డెడ్" అన్న ట్లు.
మరో మారు రామ కృష్ణ ను కలిసి లాకర్లలో ని సా మాన్ల గురించి అడిగాను. ప్రత్యేకంగా డాక్టర్ గారి లాకర్ లో ఉన్న బాక్స్ గురించి అడిగాను.
"లాకర్లో సామాన్లు అన్నీ, సంచుల్లో వేసి కార్ లో కి షిఫ్ట్ చేశాము. అందులో ఎం ఉన్నాయి అనేది మేము ఎవ్వరూ చూడ లేదు, వాళ్ళు సంచుల్లోంచి వేరే వాటిలోకి షిఫ్ట్ చేసి దాపెట్టారే మో , అప్పుడు ఎవరైనా తీసి ఉండొచ్చు "
"ఒకడు చచ్చాడు ఇంకొకరు చూస్తుంటే దేశం నుంచి జంప్ చేసినట్లు ఉన్నాడు, వీళ్ళు ఇద్దరే కాక ఇంకెవరన్నా ఉండొచ్చా దీని వెనుక"
"నాకు తెలిసి ఇంకెవరు లేరు , వేరే వారి గురించి నాతొ ఎప్పుడూ చెప్పలేదు, వీళ్ళు ఇంకో చొటకి మార్చే టప్పుడు , ఎవరన్నా తీసారేమో మరి"
"మీ పెద్ద సారూ ఇంటిని సెర్చ్ చేయడానికి వెళ్ళిన వాళ్ళు చెప్పారు , ఇంట్లో గానీ , తోటలో గానీ ఎమీ దొరక లేదు, బావిలోని సంచులు తప్ప , అంటే తప్పకుండా అది రెండే వాడే తీసి ఉండాలి "
"వాడు ఈ దేశం లో లేడు కదా సారూ , మీరు వాళ్ళ దేశం వెళ్లి వెతకాలి ఆ బాక్స్ కోసం"
"ఎక్కడున్నా వెతికి పట్టుకోవాలి తప్పదు " అంటూ అక్కడ నుంచి వచ్చేశాను.
సరెండర్ అయిన వెంటనే వీళ్ళ ముగ్గరిని కస్టడీ లో తీసుకున్నారు. నేను అక్కడ నుంచి మల్లికార్జున వాల్ల ఆఫీస్ కు వెళ్లాను.
"శివా , పోయిన సొమ్మంతా దొరికింది , కాష్ మాత్రం ఓ పది లక్షల దాగా పోయినట్లు ఉంది , ఇంకా లాకర్లలో ఎం ఉందొ అది బ్యాంక్ వాళ్ళు మరియు కస్టమర్స్ చూసుకోవాలి , కానీ మనకు కావలసింది మాత్రం దొరక లేదు ఎం చేద్దాం, మంత్రి గారు మనల్ని ఇద్దరినీ రమ్మన్నారు " అన్నాడు
"సరే వెళ్దాం సార్ , అయన ఎం చెపుతారు విందాం పద " అంటూ ఇద్దరం అయన జీప్ లో మంత్రి గారి ఇంటికి వెళ్ళాము
ఎటువంటి ఉపోద్ఘాతాలు లేకుండా , సూటిగా చెప్పాడు "శివా, నీ వళ్ళ పోయిన సొమ్ములు, కాష్ తిరిగి వచ్చింది కానీ ముఖ్యంగా నీకు ఈ కేసు అప్పగించింది , ఆ సైంటిస్ట్ పోగొట్టు కొన్న చిన్న డబ్బా అందులో ఉన్నా పెన్ డ్రైవ్ కోసం, చూస్తుంటే అది మన దేశం దాటిపోయినట్లు ఉంది, మొదలు పెట్టింది నీవే కాబట్టి దీనికి ముగింపు కూడా నీవే ఇవ్వాలి.మా వైపు నుంచి ఎటువంటి సహాయం కావాలన్నా ఇస్తాము, ఎలాగైనా ఆ పెన్ డ్రైవ్ ను తెచ్చి పెట్టాలి "
మల్లి కార్జున తో చెప్పాడు “ఎటువంటి ఫార్మాలిటీస్ కావాలన్నా డైరెక్ట్ గా నా దగ్గరకు వచ్చి తీసుకో , లెట్ చేయకు” అంటూ మీటింగ్ ఫినిష్ చేసాడు.
అక్కడ నుంచి బయటకు వచ్చి , "ఇందులో ఇంక ఆలోచించడానికి ఎమీ లేదు శివా , నీకు ఎలాగా పాస్*పోర్ట్ ఉంది కాబట్టి టికెట్ బుక్ చేస్తాను, ఎంత తొందరగా వీలు అయితే అంత తొందరగా బయలు దేరు, ఇంటికి వెళ్లి ఎ డేట్ కి టికెట్ బుక్ చేయమంటావు చెప్పు " అంటూ డిస్ పెర్స్ అయిపోయాము.
ఇంటికి వచ్చి ఓ సారి శాంతా కు ఫోన్ చేసాను సాయంత్రం డిన్నర్ కు బయటకి వెళ్దాం అని. తను ok చెప్పగా ఆఫీస్ కి వెళ్లి కొద్ది రోజులు ఆఫీస్ లో ఉండడం లేదు సెలవుల మీద వెళుతున్నాను అని చెప్పి , నేను లేనప్పుడు ఎటువంటి ఇబ్బంది రాకుండా కావలసిన పేపర్స్ మీద సంతకాలు పెట్టి , షబ్బీర్ , నూర్ , షాహిన్ లతో ఓ చిన్న పాటు మీటింగ్ పెట్టి , జాకీ కి తగిన ఏర్పాట్లు చూడమని చెప్పి అక్కడ నుంచి శాంతా ను పిక్ చేసుకోని డిన్నర్ కు తీసుకెళ్లాను.
డిన్నర్ చేస్తూ , తనకు చెప్పాను ఓ చిన్న పని మీద వేరే దేశం వెళుతున్నాను ఓ వారం పది రోజులు టైం పట్టొచ్చు అని
"ఒక్కడి వే వెళుతున్నావా ? "
"ఒక్కడినే వెళుతున్నా"
"సరేలే తొందరగా వచ్చేయ్ , నేను ఎదురు చూస్తుంటా "
బొంచేసి శాంతి ని వాళ్ళ ఇంట్లో దింపి , రెండో రోజుకు టికెట్ బుక్ చేయమని మల్లి కార్డునకు ఫోన్ చేసి చెప్పాను ఇంటికి వస్తూ.
టికెట్ బాంబే నుంచి టాంజానియా లోని దారు సలాం సిటీ కి టికెట్ బుక్ చేసారు , హైదరాబాదు నుంచి బాంబే కి వేరే ఫ్లైట్ బుక్ చేసాడు మరుసటి రోజు ఉదయాన 7 గంటలకు హైదరాబాదు శంషాబాదు నుంచి ఫ్లైట్.
మరో మారు షాదన్ కాలేజి కి వెళ్లి ఉమర్ కు సంబంధించిన డీటెయిల్స్ అన్నీ collect చేసుకొని ముంబై కి వెళ్ళే ఫ్లైట్ ఎక్కాను. హైదరాబాదు ఫ్లైట్ కొద్దిగా లెట్ కావడం వాళ్ళ సరిగ్గా టైం కు నేను కనెక్టెడ్ ఫ్లైట్ కౌంటర్ కు వెళ్లాను. నా ముందు ఓ అమ్మాయి వాళ్ళ అమ్మ అనుకుంటా అక్కడున్న కౌంటర్ లోని వాళ్లతో ఎదో వాదిస్తున్నారు , అమ్మా కూతురు తెలుగులో మాట్లాడుతున్నారు , కౌంటర్ లోని వాళ్ళు హిందీ లోను లేక ఇంగ్లీష్ లోనూ మాట్లాడ దానికి ట్రై చేస్తున్నారు. ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ మాటలు కొద్ది కష్టం మీద అర్థం చేసుకోవడానికి ట్రై చేస్తుంది , వాళ్ళే మో వీళ్ళ ను తొందర పెట్ట సాగారు.
"ఇంతకీ ఏంటి , ఏమైనా ప్రాబ్లమ్ గా ఉందా అని" అడిగాను ఆ అమ్మాయిని చూసి
ఎడారిలో వయాసిస్సుల్లా అక్కడ తెలుగు మాటలు వినబడే సరికి , ఆ అమ్మాయి నా దగ్గరకు వచ్చి , "మా టికెట్ లెట్ అయ్యింది అంటున్నారు అన్నా. నాకే మో అక్కడ ఎల్లుండి పోటీలు ఉన్నాయి" అంటూ ఏడవ సాగింది
"మీ టికెట్స్ ఇలా ఇవ్వు , నన్ను చూడని" అంటూ వాళ్ళ టికెట్స్ తీసుకొన్నాను.
చూస్తే ఆ టికెట్స్ నిన్నటి వి ఇదే టైం ఫ్లైట్ వి. "ఈ టికెట్స్ నిన్న విమానానికి , మీరు ఓ రోజు లెట్ గా వచ్చారు "
"ఉరు నుంచి రైళ్లో వచ్చాము అన్నా, అందుకే లెట్ అయ్యింది. ఇప్పుడు ఎలా అన్నా ఈ రోజు పోక పొతే నేను ఆ పోటుల్లో నేను పాల్గొన లేను."
"ఇంతకీ ఎం పోటీ ల లో పాల్గొంటున్నావు "
"అండర్ 19 రెజ్లింగ్ , ఏంతో కష్టపడ్డాను ఇందులో పాల్గానే దానికి అర్హత సంపాదించడానికి " అంటూ ఏడవ సాగింది.
"నువ్వు కొద్ది సేపు ఏడుపు అపు , నేను వారితో మాట్లాడ తాను " అంటూ టికెట్స్ తీసుకొని కౌంటర్ లోని వాళ్లతో మాట్లాడాను.
"నిన్న టికెట్స్ మిస్ అయ్యారు, ఈ ఫ్లైట్ లో బుక్ చేయడానికి , ఈ రెండు టికెట్స్ కి కొద్దిగా డబ్బులు కట్టాల్సి ఉంటుంది" అంటూ ఆ రెండు టికెట్స్ కు కావాల్సిన డబ్బులు ఎంతో చెప్పారు.
వాళ్లను చూస్తే వాళ్ళ దగ్గర అంత డబ్బులు తప్పకుండా ఉండవని అనిపించి, నేను ఓ నిర్ణయానికి వస్తూ , వాళ్ళ టికెట్స్ కూడా ఈ ఫ్లైట్ కే బుక్ చేయమని, ఆ extra డబ్బులు కార్డు లోంచి swipe చేసుకొమ్మని కార్డు ఇచ్చి , నా టికెట్ తో పాటు వాళ్లకు కూడా టికెట్స్ బుక్ చేసాను.
మేము ముగ్గరమే ఫ్లైట్ లోకి ఎంటర్ అయిన చివరి వ్యక్తుల ము.
మాకు ముగ్గరికి వరుస సీట్లు వచ్చాయి , నాకే మో విండో సీట్ ఆ తరువాత అమ్మాయి, ఆ అమ్మాయి పక్కన వాళ్ళ అమ్మ కుచోంది.
"అన్నా నేను విండో సీట్ పక్కన కుచోనా. " అంటూ మొదటి సారి విమానం ఎక్కినా వాళ్లలో ఉండే ఉత్సాహం చూపించింది.
నేను పక్కకి జరిగి, విండో సీట్లో కరుణా ని కుచో పెట్టి తనకు సీట్ బెల్ట్ పెట్టా , వాళ్ళ అమ్మకు తనకు మధ్యలో నేను కుచోన్నాను.
ఆ అమ్మాయి పేరు , కరుణా ఏసుపాదం , వాళ్ళ నాయన ఓ హాస్టల్ కు వార్డన్ గా ఉండే వాడు , తాగి తాగి లివర్ పాడై పోయి తను 4 తరగతిలో ఉండగానే పోయాడంట. వాళ్లమ్మ పెద్దగా చదువు కోలేదు , అందుకని వాళ్ళ నాయన జాబ్ తనకు ఇచ్చారు , కాకా పొతే స్కూల్లో అటెండర్ ఉద్యోగం.
వీళ్ళ తాత పైల్మాన్ గా ఉండే వాడట ఆ టైం లో ఆ ఇలాకాలో వాళ్ళ తాతను మొత్తం జిల్లలో ఓడించే వాడు లేడట. వాళ్ళ నాయనకు ఆ విద్య అబ్బ లేదు కానీ , మనవరాలికి ఆ విద్య వంట బట్టినట్లు ఉంది అని ఆ అమ్మాయి చదివే స్కూల్ డ్రిల్ మాస్టర్ గుర్తించాడట.
తనకు తెలిసిన టెక్నిక్స్ తో ఆ అమ్మాయిని జిల్లా లెవెల్లో పోటీలకు పంపితే, అక్కడ నుంచి ఆ అమ్మాయికి తిరుగు లేకుండా నేషనల్ లెవెల్ వరకు ఎదురు లేకుండా అన్నింటి లోనూ గెలుస్తూ వచ్చింది అంట.
టాంజానియాలో జరిగే పాటిలు , ఒలింపిక్స్ కు క్వాలిఫై పోటీలంట , దేశంలో జరిగే పోటీలకు వెళ్ళడానికే చాలా కష్టపడే దంట, ఇంక ఈ దేశానికి వెళ్ళడానికి టికెట్స్ వాళ్ళే పెట్టు కొన్నారు కానీ , ఇంతో అంతో డబ్బులు కూడబెట్టడానికి చాల కష్టపడ్డారు. ఓ 20 వేలు పోగేసుకొని వచ్చే సరికి తల ప్రాణం తోకకు వచ్చింది అంట.
ఇండియా తరపున వెళ్ళే బ్యాచ్ అంతా నిన్ననే వెళ్ళింది అంట ,వీళ్ళు ఉరి నుంచి రైళ్లో రావడం వలన ఇలా లెట్ అయ్యింది అని వాళ్ళ అమ్మ ఓ రెండు గంటల పాటు చెప్పింది.
పక్కన కరుణ నన్ను అనుకోని పడుకొని నిద్రపోయింది. వాళ్లమ్మ కూడా పడుకోండి పోయింది.ఉదయం 7 గంటలకు దారు సలాం కు చేరుకున్నాము. కాబ్ మాట్లాడు కొని వాళ్ళ batch ఉన్న హోటల్ కు వెళ్ళాము , అక్కడ వాళ్ళ సారూ వచ్చి వీళ్ళు లెట్ అయినందు వల్ల వీళ్ళ రూమ్స్ వేరే వాళ్లకు అలాట్ చేసారని చెప్పాడు.
నా కోసం మల్లి కార్జున ముందే బుక్ చేయడం వలన వాళ్లను తీసుకొని నా హోటల్ కు వెళ్ళాము , అదే హోటల్ లో ఇంకో రూమ్ బుక్ చేసి వాళ్లను అ రూమ్ లో చెక్ ఇన్ కమ్మని చెప్పాను. రెండు రూమ్ లు పక్క పక్కనే ఇచ్చారు.
వాళ్లను ఫ్రెష్ కమ్మని నేను నా రూమ్ కి వచ్చాను. ఓ గంట తరువాత వాళ్ళ రూమ్ కు వెళ్లి వాళ్లను పిక్ చేసుకొని లంచ్ కి వెళ్ళాము. తనకు 3 పోటీలు ఉన్నాయి. ఒకటి గెలిస్తే ఇంకొక టి అలా చివరి పోటీ ఓ వారం తరువాత ఉంది. మొదటిది ఓడిపోతే ఇంటికే.
“సాయంత్రం ఓ సారి వాళ్ళ కోచ్ దగ్గరి కి వెళ్దాం అంది” కరుణ.
“తీసుకొని వేలతా లే”
“ ఇక్కడ ఏమైనా చూసే దానికి ఉందా అన్నా, వీలుంటే మద్యలో ఒకరోజు రెండు రోజులు పోటీలు లేనప్పుడు వెళదాము”
“సరే చూద్దాం”
రూమ్ కు వెళ్లి కొద్ది సేపు రెస్ట్ తీసుకోండి, రాత్రంతా మెలకువ గా ఉన్నారు గా , లేచిన తరువాత మీ కోచ్ దగ్గరి కి తీసుకొని వెళతాను అని చెప్పి నా రూమ్ కు వచ్చి కొద్ది సేపు పడ కేసా.
నా రూమ్ లో ఫోన్ మోగుతుంటే మెలకువ వచ్చింది. హోటల్ ఫోన్ అది , లిఫ్ట్ చేయగానే కరుణా ఫోన్ చేసింది . అన్నా మేము రెడీ , కోచ్ దగ్గరకు వెళదామా అంది.
"10 నిమిషాలలో రెడీ అవుతాను, వెళ్దాం "
"అమ్మ రాదట , నన్ను నీతో వెల్ల మంది , తను ఇంకా పాడుకొనే ఉంది "
"సరే అయితే ,మనం ఇద్దరే వెళ్దాం లే "
"నేను నీ రూమ్ కి రానా "
"సరే రా " అంటూ ఫోనే పెట్టే సి వెళ్లి తలుపు తీశాను. తను ఫ్రెష్ గా తయారయ్యి వచ్చింది. పంజాబీ డ్రెస్ లో ఉంది ,కానీ వయసు కంటే ఎక్కువుగా తన అందాలు కనిపిస్తున్నాయి.
"నువ్వు కూచుని t.v చూస్తుండు ఇప్పుడే వస్తా" అంటూ బాత్రుం కు వెళ్లాను. గోరు వెచ్చని నీళ్ళతో స్నానం చేసి టవల్ చుట్టుకొని బయటకు వచ్చా.
t.v లొంచి ద్రుష్టి నా మీద పెట్టి , "అన్నా నువ్వు ఏమైనా స్పోర్ట్స్ ఆడతావా , నీ బాడీ బాగుంది , నువ్వు ఏమైనా గేమ్స్ ఆడతావా " అంది
"నీ అంత కాదులే ఏదో టైం పాస్ కు ఆడతాను , నీ లాగా డెడికేటెడ్ కాదులే"
"అయినా , కానీ నీ బాడీ బాగుంది"
"థేంక్స్ " అంటూ డ్రెస్ వేసుకొని తనతో పాటు కింద కు వచ్చి , కాబ్ మాట్లాడుకొని వాళ్ళ కోచ్ ఉన్న హోటల్ కి వెళ్ళాము. వాళ్ళ కోచ్ ను గురించి విచారించగా తను రెస్టారెంట్ లో ఉన్నారు అని మమ్మల్ని రెస్టారెంట్ కు గైడ్ చేసారు.
అక్కడ స్టూడెంట్స్ మద్య ఉన్నారు అయన , చూస్తుంటే అందరూ బాగా బలిసిన వాళ్ళ పిల్లలు ఉన్నట్లు ఉన్నారు.( వాళ్ళ డ్రెస్ లను పట్టి అలా అంచనా వేశాలే). కరుణాని చూడగానే
"మీకు రూమ్ దొరికిందా అక్కడ , రేపు మద్యానం నీ పోటీ , ఇక్కడ నుంచి పొద్దున్నే 10 గంటలకు వ్యాన్ వెళుతుంది, నువ్వు ఇక్కడికి వస్తావా ఆ టైం కి "
"వెళ్తూ వెళ్తూ మీరు పిక్ చేసుకోవడానికి అవుతుందా " అని అడిగాను.
"అవును , ఇంతకీ మీరు కరుణా కు మీరు ఎం అవుతారు , ఇంతకు ముందు మిమ్మల్ని ఎప్పుడూ చూడ లేదే ? "
"నా రేలటివ్ లెండి, నేను ఆఫీస్ పని మీద ఇక్కడికి వచ్చాను , అందుకే నాతొ వచ్చింది"
"ఓ అలాగా , అయితే మంచిది , కావాలంటే రిటర్న్ లో నేను దిగబెడతాను , 10 గంటలకు ఇక్కడ దింపండి." అంటూ మిగిలిన పిల్లలతో మాటల్లో పడ్డారు.
"ఇంతకీ మ్యాచ్ ఎక్కడ జరుగుతుంది " అని అడిగాను
"టాంజానియా నేషనల్ స్టేడియం"
"సరే సర్ , పొద్దున్నే దిగబేడతా 10 గంటలకి " అంటూ ఇద్దరం వాళ్లకు బాయ్ చెప్పి కింద కు వచ్చాము.
